Аударма әдістемесі
Аударма әдістемесі — жетпісінші жылдардың басында өте көп қолданылған әдістеме. Бұл әдістеменің негізінде тіл дыбыстарын үйрету тәсілдері жатыр.[1].
Аударма әдістемесінің ерекшеліктері өңдеу
- сөйлеу іс-әрекетінің оқу және жазу түрлері алға шығып, тыңдау және сөйлеу өте төменгі деңгейде қалады;
- екі тілдегі (ана тілі және үйретілген тіл) грамматикалық тұлғаларды салыстыра үйрету озық қолданылады;
- үйретуде ана тілі мен үйретілетін тіл бірдей қолданыста жүргізіледі.
Аударма – сабақта сөздік жұмысын жүргізудің, жаңа сөзді семантикаландыру, яғни мағынасын жете түсіндіру үшін жиі қолданылатын тәсілдің бірі. Аударма жұмысының жүзеге асуының 2 жағы бар: ана тілінен қазақшаға, қазақшадан ана тіліне. Қайсы жақ тиімді деген нақты сұраққа Е.И. Пассовтың тұжырымдамасынан соң, жауап беру қиын емес. Тілдің үйрету ерекшеліктері жағынан оқушы немесе 2-тілде үйренуші адам өз ана тіліне емес, керісінше, меңгеріп жатқан тілге аударумен жиірек айналысқанда тілді үйрену нәтижесі жоғары болады. Оқулықтарда мәтіндер, негізінен қазақшаға беріледі. Мұғалім алдын-ала мәтінді орысшаға аударып, алдымен орысша нұсқасын беріп аудартып, содан соң қазақша нұсқасымен жұмысты жалғастырып, түрлендіріп жүргізуіне болады.
Дереккөздер өңдеу
- ↑ Ж.Н. Сүлейменова, А.Ә. Орынбаев. Қазақ тілін оқыту әдістемесінен қысқаша анықтағыш-сөздік.Алматы 2009.ISBN 9965-525-46-3.
| Бұл мақалада еш сурет жоқ.
Мақаланы жетілдіру үшін қажетті суретті енгізіп көмек беріңіз. Суретті қосқаннан кейін бұл үлгіні мақаладан аластаңыз.
|