Жоғарғы ұшу шегі

Жоғарғы ұшу шегі[1] — берілген жағдайларда ұшақтың (тікұшақтың) ең жоғарғы ұшу биіктігі жоғарғы ұшу шегі орнықты, динамиқалық және практиқалық болып бөлінеді.

  • Ұшақтың орнықты жоғарғы ұшу шегі — оның тұрақты жылдамдық себебімен түзу сызықты көлденең ұшуының ең жоғарғы биіктігі;
    • тікұшақтың орнықты жоғарғы ұшу шегі — онын тік және көлденец жылдамдықтары нолге тец болғандағы, аспалы жағдайда тұруының ең жоғарғы биіктігі.
  • Ұшақтың динамиқалық жоғарғы ұшу шегі — ұшу жылдамдығын ең төменгі мүмкін жылдамдыққа дейін азайту жолымен жоғары көтерілу маневрі процесінде кинетиқалық қуат қорын қолдану арқылы қол жеткізілетін үшудың ең жогарғы биіктігі;
    • тікұшақтың динамиқалық жоғарғы ұшу шегі — оның тұрақты жылдамдықпен түзу сызықты көлденең ұшуының ең жоғарғы биіктігі.
  • Ұшақтың (тікұшақтың) практиқалық жоғарғы ұшу шегі — оның практиқалық қолдануының ең жоғарғы биіктігі. Ұшақтын (тікұшақтың) жоғарғы ұшу шегі төмендегідей ұшу жағдайларына, сырткы аспалы жүктемесіне, метеожағдайларға және тағы басқа байланысты болады.

Дереккөздер өңдеу

  1. Қазақ тілі терминдерінің салалық ғылыми түсіндірме сөздігі: Әскери іс. Алматы: «Мектеп» ААҚ , 2001 жыл