Кеңдік, кеңпейілділік – адам бойындағы жақсы қасиетті білдіретін этикалық ұғым. Қазақ халқының дәстүрлі дүниетанымында айналасына жайлы, қолы ашық адамдарды алды кең, пейілі жомарт деп атап, жоғары бағалаған, кеңдікті адам бойындағы ізгі қасиеттер қатарына қойған. К. мінез көрсету тәрбиелі адамға тән. Жүсіп Баласағұни: “Көз – жіті, құлақ – сақ, көңіл – кең болуы керек”, – деп, кеңдікті жоғары қойса, “Кең болсаң – кем болмайсың” деген қазақ халқының мәтелі кеңдіктің ұлттық түсініктегі қадірін аңғартады.[1]

Дереккөздер: өңдеу

  1. Қазақ энциклопедиясы