Түбір тілдер[1] – сөздері қосымшалар арқылы түрлене бермейтін, сөз таптары формалық жақтан ашық ажырамаған тілдер. Түбір тілдер кейде даралаушы тілдер деп те аталады. Оларда бір буынды омонимдес сөздер жиі ұшырасады, бір-бірінен муз. екпін арқылы ажыратылады. Сөздер бір-бірімен қабысу тәсілі арқылы байланысады, қиысу кездеспейді. Түбір тілдерде синтаксистік қатынастар, граммат. мағыналар сөздердің орын тәртібі, көмекші сөздер және интонация тәсілдері арқылы беріледі. Түбір тілдер қатарына вьетнам, бирма, қытай, малайя-полинезей, тай, тибет және Батыс Африка елдерінің кейбір тілдері жатады.

Дереккөздер өңдеу

  1. Қазақ Энциклопедиясы