Айғыз

Айғыз (туған - қайтыс болған жылы белгісіз) — Құнанбайдың Күңке (Әйбөбек) мен Ұлжаннан кейінгі үшінші әйелі. Басқа әйелдеріне қарағанда, Ұлжан мен Айғыздың ауыл-үй, қонысы бір болып, балалары араласып, бірге өседі. Құнанбайдың шешесі Зере өз қалауымен осылардың қолында тұрған. Әуезовтің ел аузынан жинаған деректерінде мынадай жолдар кездеседі:

«Абайдың екі шешесінің бірі - Айғыз (бұл адамның сұлуы болған), Қажы: «Көкшені Бақанасқа, бұл өзенге Мамайды салам». Онда Сүйіндік болыс, Жуантаяқты да көшіреді, бұның аулын көшірмейді. Соны көшіріп келе жатып бір сұлу қыз көреді, қыз - Айғыз, соны алады. Абайдың екі шешесі содан»

Сондықтан жеңгелері екі шешені тел еміп өсті деп, Абайды «Телқара» атандырған. Жазушы «Абай жолы» эпопеясында Айғыздың шынайы, әсем тұлғасын жасаған.