Акоп Акопян

XX ғасырдағы белгілі армян ақыны


Акоп Акопян[1] (1866-1937), армян ақыны, Армения мен Грузияның халық ақыны (1923). «Кочегар» (1904), «Тағы да соқ» (1905), «Революция» (1905), «Өлдік, бірақ өшпедік» (1906), «Таң атарда» (1910), «Қала» (1911), «Күзет» (1913) өлеңдерінде, «Жаңа таң» (1909), «Қызыл толқындар» (1911), «Теңдік»(1917), «Құдайлар сөйлей жөнелді» (1922), «Шир Кең-Канал» (1924), «Волхов құрылысы» (1925) поэмаларында революциялық романтизм, азаттық,теңдік идеяларын көтереді. Әуезов оны «пролетарлық поэзияның іргесін қалаушы, еңбекші бұқараның қайраткері, қорғаны және жаршысы болған, алпауыттар әлемінің зұлымдығын әшкерелеген ақын» деп дәріптеген («КСРО халықтары әдебиеттерінің өркендеуі»).

Акоп Акопян
Мансабы: жазушы, ақын, аудармашы
Почта маркасы КСРО, 1966 жыл

Дереккөздер өңдеу

  1. Мұхтар Әуезов энциклопедиясы — Алматы, «Атамұра» баспасы, 2011 жыл. ISBN 978-601-282-175-8