Үнді тілдері: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

'''ҮНДІҮнді ТІЛДЕРІтілдері''', '''үндіарий''' тілдері — [[үндіеуропа]] тілдер шоғырының көне үнді тармағынан тараған тілдер тобы. Үнді тілдерінде сөйлеушілердің саны шамамен 800 млн-дай ([[2001]]). Үнді тілдері негізінен Солтүстік және Орталық [[Үндістан|Үндістанға]], Пәкстанға, Бангладешке, Цейлон мен [[Непал]] елдеріне тараған. Туыстық жағынан Үнді тілдері үнді-иран тобының дард және иран тілдеріне жақын. Үнді тілдерінің ерекшелігі орта ғасырдағы үнді тілдері мен диалектілерінің, ортақ даму бағыты мен әр алуан тілдердің бір-біріне әсер етуі және бұл тілдердің тоғысуы нәтижесінде қалыптасуында. Үнді тілдерінде ([[хинди]], [[урду]], [[бенгали]], т.б.) жазылған әдебиеттерде [[брахми]] [[әліпби|әліпбиінің]] тарихи нұсқалары ([[девакагари]], [[бал-бодх]], [[гурмукхи]], т.б.), араб-парсы графикасы немесе арнайы әліпбилер (грантка, ланда, т.б.) пайдаланған (қ. Үнді жазуы). Үнді тілдері Үндістанда хинди, урду, бенгал, [[маратхи]], [[гуджарати]], [[панджаби]], [[ория ассам]], [[синдхи]] тілдері, [[Пәкстан|Пәкстанда]] [[урду]] тілі, [[Бангладеш|Бангладеште]] бенгал тілі, [[Непал|Непалда]] непал тілі, [[Шри-Ланка|Шри-Ланкада]] ([[Цейлон|Цейлонда]]) [[сингал]] тілі ресми тілдер қатарында.

[[Санат: ГеографияТілдер]]