Андроново мәдениеті: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

Б.з.д. 2 мыңжылдықтың алғашқы ширегі бітер кезде [[Волга]] мен [[Алтай]] арасында мал шаруашылығымен айналасқан адамдар қола жасауды меңгерді. Мыс пен қалайының қосындысы қола. [[Оңтүстік Сібір|Оңтүстік Сібірдегі]] [[Ачинск]] қаласы маңындағы Андроново селосынан қола дәуірі ескерткіштері алғаш рет табылды. Оны [[1913]] ж. [[Б.Г. Андрианов]] ашты. Ғылымда шартты түрде Қазақстан жеріндегі қола дәуірі ескерткіштерін [[Андронов ескерткіштері]] деп атайды. Бұл атауды ғылыми айналымға [[1927]] жылы [[С. А. Теплоухов]] енгізген. 1927 жылы археолог [[М.П.Грязнов]] осындай қорымды [[Батыс Қазақстан|Батыс Қазақстаннан]] да тапты. Андронов ескерткіштері [[Қазақстан]], [[Орта Азия]], Сібірден[[Сібір]] жерлерінен табылып отыр.

Андронов мәдениеті шартты түрде үш кезеңге бөлінеді. [[Ерте қола]] — б.з.д. 18-16 ғғ, [[орта қола]] б.з.д. 15-12 ғғ., [[кейінгі қола]] б.з.д. 12-8 ғ.б. Андронов мәдениеті 8-9 ғасырға созылады (б.э.д. 17-9 ғасырлар).

* Ертедегі [[Нұра кезеңі]] — жерлеу салтында кремация (мәйітті өртев) басым болған. Мәйтті табытқа салып қою рәсімімен де жерлев кездеседі. Керамика ыдыстар жоғары жағы ғана әсемделеді. Қабір ішінде мәйітпен қатар үй жануарларының сүйектері де табылған.

* Келесі — [[Атасу кезеңі|Атасу кезеңінде]] жерді игеру, оның ішінде [[шөлейт]] аудандарды да игеру кеңінен жүргізіледі. Тау-кен жұмыстарының көлемі күрт өседі. Мәйіттерді бір жамбасына бүк түсіріп жатқызып жерлевжерлеу жиірек ұшырасады.

* Кейінгі кезеңі — [[Бегазы-Дәндібай мәдениеті]]. Оның ерекшелігі — мәйіттерді шалқасынан жатқызып қою. Мысалы: [[Ақсу-Аюлы]] −2 қабыры. Жер бетіне тастан қалап қабырғалы тұрғын үйлер салу рәсімі кең жайылады. Сондай-ақ ағаш та қолданылған.

Солтүстік Қазақстан жеріндегі қола ғасырын, соның ішінде Андронов мәдениетінің ескерткіштерін зерттеген ғалымдар - К. А. Ақышев, Ә. М. Оразбаев, Г. Б. Зданович, С. Я. Зданович және т. б. [[Солтүстік Қазақстан|Солтүстік Қазақстанның]] қола ғасырының кезеңдерге бөлуді, Андронов мәдениетінің сатыларын, олардың хронололгиялық мерзімдерін Геннадий Борисович Зданович көпжылдарға созылған Жабай- Покровка, Боголюбово, Куропаткино және тағы да басқа ескерткіштерде жүргізілген қазба жұмыстарының негізінде анықтады. [[Алексеев қонысы]] мен [[Тасты-бұтақ қорымы]] кеңінен мәлім болды. Топырағы төбешік болып үйілген, дөңгелек және тікбұрышты қоршаулары бар қорымдар көп кездеседі. [[Челябинск]] және [[Қостанай облысы|Қостанай облыстарының]] шекарасынан [[Арқайым қонысы]] ежелгі қалалардың мысалы болады. Қазіргі Қостанай облысында Садчиков қонысы, [[Ақмола облысы|Ақмола облысындағы]], [[Зеренді ауданы|Зеренді ауданындағы]] Павловка ([[Шағалалы]])қоныстары - Андронов тарихи-мәдени қауымдастығының айшықты ескерткіштері.

Ескерткіштері — [[Таңбалы]], [[Қаратау]] сияқты тастағы суреттер, [[Таутары қорымы]]. [[Сырдария|Сырдарияның]] төменгі жағынан [[Арал алқабы|Арал алқабынан]] - [[Тегіскен кесенесі]] ашылды.

[[Тары]] ботқасы күйген құмыралар табылды. Қоныстардың бәрінен табылған ортақ олжалар: дәнүккіштер, келсаптар, орақтар мен тас кетпендер.

[[Мал өсіру]] маңызды роль атқарды. Негізгі тамағы [[сүт]] болды, [[сүзбе]], [[ірімшік]] жасаған. [[Ет]] өте аз болған, оны мейрамдарда ғана, құдай жолына [[құрбандық]] жасағанда ғана пайдаланған. Негізгі мал [[қой]], [[сиыр]], [[жылқы]]. Жылқының үш тұқымы болды: биіктігі 128-136 см., басы үлкен, қалың жалды жатаған жылқы. Қазіргі [[монғол жылқысы|монғол жылқысына]] ұқсас. 2). Шоқтығы орташа не биік 136-152 см-ге дейін салмағы 350 килоға дейін жететін жылқылар. 3). Асыл тұқымды биіктігі 152-160 см., аяқтары жіңішке, сымбатты, қой мойынды жылқылар. Олар соғыс арбасына жегілетін болған. Андроновшылар мал бағудың қыр-сырын жетік меңгергендер болды. Олар дүние жүзінде алғаш рет малды қолда ұстауды енгізді. Қыста төлді жылы жерде ұстаған, ол үшін үйдің бір жағын қоршап бөліп тастаған. Тұрғын үйлерге жалғаса мал қора салды.

Андроновшылар қос өркешті [[бактриан түйелері|бактриан түйелерін]] өсірді.

Кен өндіру б.з.-дан үш мың жыл бұрын пайда болды. Мысалы, [[Жезқазған]] осы кезде-ақ кен өндіріле бастады. Олар кенді тотықтандыру, қайлалау, отпен өндіру әдістерін меңгерді. Сондай-ақ әрбір отбасы өз ыдыс-аяқтарын өздері жасады. Әйелдер саз балшықты әзірлеп, одан ыдыс-аяқ істеп, оларды ошақтағы отқа, кейде таспен қоршалған шұңқырға алаулатып күйдірген. Ыдыстар әртүрлі сызықтармен, [[геометрия|геометриялық]] [[ою-өрнек|ою-өрнектермен]] әсемделген.

Үй кәсіптері Андроновшылар үй тіршілігіне қажетті нәрсені өздері жасады. [[Жіп иіру]], [[тоқу]], [[теріні өңдеу]], киімді түрлі-түсті жіппен әдіптев бәрін игерген. Матаға қажетті жіпті мал жүнінен игерген. Тоқыма станогы, [[ұршық]] болды. Олар өкшесіз аяқкиім киген, жүннен тоқыған, теріден тіккен құлақшын киген. Әйелдер көбіне ұзын жеңді етегі жер сызған жүн көйлек киіп жүрді. Әшкейлік бұйымдар сырға, салпыншақтар, моншақтар таққан. Ерлері қоладан үшкірлеп жасалған садақтармен қаруланды.

Қола дәуірінің жартастар бетіне салынып, кілегей қоңыр қабыршақпен жабылып қалған суреттерінің өзіндік ерекшелгі бар. Бұл суреттер — жануарлар, күн бейнелі адамдар, соғыс арбалары, шайқас көріністері туралы тасқа салынған суреттер олардың дүние-танымын көрсетеді. Жартастағы суреттер-петроглифтер Қазақстанда [[Таңбалы]], [[Ешкіөлмес]], [[Қарату]] мен [[Маймақ]], [[Тарбағатай]] мен [[Бөкентау|Бөкентауда]] табылды.