'''Жак Соломон Адамар''' ([[1865]] жылы 8-желтоқсан [[Версал]] -[[1963]] жылы 17-қазанда [[Париж]]) - Француз математигі. 1888 жылы Париж жоғары педогикалықпедагогикалық университетін бітірген, Париждегі Бупен мектебінде, Бардоли инистутындаинститутында жанежәне Париж жаратылыс таныу акедемиясындаакадемиясында қызыметтерқызметтер атқарған. 1909 жылдан өмірінің соңына дейін Франс инистутындаинститутында оқытушылықпен айналысқан. 1912жылы Франция ғылым акедемиясыныңакадемиясының акедемигіакадемигі болып сайланған, ол сонымен қатар бұрынғы [[КСРО]], Америка, Англия, Италия сынды мемілекеттердіңмемлекеттердің ғылым акедемиясыныңакадемиясының акедемигіакадемигі жанежәне корольдіқ ғылыми бірлестіктің мұшесімүшесі әрі көптеген мемілекеттердіңмемлекеттердің құрметті докторы болған. Ол ең алдымен А.‐кошыйдың талдау (analysis) саласындағы аймақтық назариясын жалпы жағыдайғажағдайға дейін кеңейтті.өзіның Өзінің докторлық дисертациясыдиссертациясы «тейлорТейлор қатарымен анықталған функциясының аналиктикалық ашлыуындаашылуында»(1892) бірінші рет жиындар теориясын көмплекіскомплекс аналиызанализ теориясына енгізеді, әрі қайтадан қарапайым түрде Кошыйдың жинақталыу радиусы туралы натиженынәтижені дәлелдейді, жанежәне де тақ нүктелердің жинақталу шеңберіндегі орынын жанежәне қасиетын жан-жақты зеріттеузерттеу арқасында жинақталу шеңберінің сыртының аналиктикалықаналитикалық ашлыуын одан да ары нақтылай түседі. Бұл еңбектер әлікүнге дейін көмплекіскомплекс аналиызанализ теориясының негізгі мазмұны болып саналады.олжанеОл және өзінің шәкірті S-Мандерболоймен бірлесе жазған «тейлорТейлор қатары жанежәне оның аналиктикалық ашлыуы ашылуы» (1901) атты кітәбікітабы классиыкклассиялық еңбек болып саналады.ол Ол функцияның ең үлкен модулын зеріттеузерттеу барысында атақты үш шеңбер теоремасын байқайды әрі оны бүтін функцияның (integral function)теилор Тейлор қатарының коэфисентінңкоэффициентінің ең үлкен модулының біртіндеп кемуімен осы фунуцияныңфункцияның қатарларының арасындағыбайланысқаарасындағы байланысқа қолданып,Қ Ж. Пуанкаре (Jules-Henry poincarePoincare 1854～1912) нәтижесін аяқтап, 1892жылғы францияФранция ғылым акедемиясыныңакадемиясының силығын жеңіп алады. ол тағыда Риманның (Georg Fridrich Bernhard Riemann 1826-1866) ξ функциясының 0 екнінекінін есептеп (1896), Риман жорамалының шешілуіне үлесін қосады.жәй Жәй сандар теоремасын яғыный дәлелдеп, Аналиктикалықаналитикалық сандар теориясының (analytic number theory ) негізін қалады.
Нақты сандар көлемінде оның еңбегі тұрақты көэфициенттікоэффициентті дифферециалдықдифференциалдық теңдеулердің тұрақтлығытұрақтылығы туралы, функциялық аналиызанализ, екінші ретті сызықтық дифферециалдықдифференциалдық теңдеулердің шешімдерінің тұрақтылығы туралы жанежәне сүйықсұйық денелердің күш үғымыұғымы туралы болды. тұрақтыТұрақты көэфициенттікоэфициентті дифферециалдықдифференциалдық теңдеулер де, ол үқсамайтынұқсамайтын тәсілдер арқылы А.М.Ляпуновтан (Александр Михайлович Ляпунов Alexander. M.Liapunov 1857-1918) кейін дербес дүрде тұрақтылық туралы натиженінәтижені дәлелдеп шықты. ПойнкардіңПуанкаредің тұрақтылық назариясы тұрақты көэфициенттікоэффициентті дифференциалдық теңдеулердегі кошидіңКошидің мәселесінің аймақтық натижесіннәтижесін жалпы жағдайға дейін кеңейтті. Адамард бұл кеңейтудің мүмкін болуының себебі Э.[[Галуа]]нің (E.Galios 1811-1832) топтар арқылы алгебралық теңдеулерді шешуіндегі идиясынидеясын ПуарнкердіңПуанкаредің қолданыуының түріткі болуы деп есептеген. мүндайМұндай ой оның функциялық аналиызғаанализға назар аударуына көп әсерін тигізген.оның Оның сызықты функциядағы бейнелеу туралы маселесіндегімәселесіндегі қортындысы, рисз (Frigyes Frèdèric Riesz 1880-1956) теоремасының дәлелденілуінің алғы шарты болды. оныңОның 1908 жылғы функцияның дифференциалдық қалдығы туралы мақаласы Франция ғылым акедемиясыныңакадемиясының сыйлығын алған, ол осы мақаласында болатын Грин функцсиясыныңфункциясының (George Green 1793～1841) бір сызықты емес интегіралдықинтегралдық теңдеуінің маңызды натижесыннәтижесін алады, ол бүлбұл теңдеудің шегера S пен қатысты екекнінеекекініне байқайды.1920жылыфункцияналдық1920 жылы функционалдық талдау жиынында жасаған «функцияналдықфункционалдық талдаудың ғылымда қолданылуы» атты баяндамасы маңызды мақалалардың бірі болып саналады. Оның анықтауыштар туралы теоремасы Е.І.Фредколымны Erik lvar Fredholm (1866-1927) дәлелдеуінде маңызды орын алады.оныңсүйықОның сұйық денелердің күшін зеріттеузерттеу жағындағы еңбегі негізінен «толқынның таралыуы» атты кітәбіндакітабында көрінеді.кітәпта Кітапта ол түрақтытұрақты шешім мәселесі арқылы толқын үғымынұғымын енгізудің маңызын айтады. Гилберт (David Hibert 1862-1943) үлкен еңбігіндегі лейбір мәселелерді қарапайымдастырып жанежәне толықтырды, мінездемелік теориясын жан жақты зерттеп талдау жасау арқылы теңдеулер жүйесі мен жәй теңдеулердің түбірінен ұқсамайтынын түсіндіріп береді. соңғыСоңғы қосымшасында сүйықсұйық денелердің сырғанауы мүмкін екенін көрсетеді.бүл Бұл еңбектер соңғы кездегі газдің механикасының зор көлемді зеріттелунезерттелуне әсер етті.
