Карл Павлович Брюллов: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

'''Карл Павлович Брюллов ''' (23.12.1799, [[Санкт-Петербург]] — 23.6.1852, [[Италия]], [[Марчано]], [[Рим]] маңы) — орыс кескіндемешісі, суретші. [[Санкт-Петербург]] көркемсурет академиясында оқыған. 1823 — 35 жылы Италияда жұмыс істеп оралды. 1836 жылы Көркемсурет академиясының профессоры болып тағайындалды. 1850 жылы Италияға қайта кетеді. Брюллов шығармашылығы 1830 — 40 жылы орыс сурет өнерінде аса ірі жаңалық болды. Оның өнеріне тән ерекшелік — [[адам]] жан дүниесінің сұлулығы мен ой-сезімінің қуаттылығын терең толқу, толғаныс немесе азап, үрей үстінде ашу. Брюлловтың даңқын шығарған басты туындысы — “Помпейдің ақырғы күні” (1830 — 33). Кескіндемеде қаланың [[Везувий жанартауы]] атылған кездегі апатқа ұшыраған сәті бейнеленген. Cуретші тарихи оқиғаны, кейіпкерлерінің жан тазалығын, рухани дүниесін психологиялық шындық тұрғысынан бұлжытпай бере білген. Брюллов — “[[Италиядағы“Италиядағы тал түс]]”түс” (1827, [[Орыс]] музейі), [[Вирсавия]] (1832, [[Третьяков галереясы]]) сияқты картиналардың авторы. Ол, сондай-ақ, сән-салтанатты портрет салудың хас шебері ретінде де белгілі (“[[Атқа“Атқа мінген қыз]]”қыз”, “[[Дж“Дж. Пачинидің портреті]]”портреті”, 1832; “[[В“В.А. Перовскийдің портреті]]”портреті”, 1837; Третьяков галереясы; “[[Апалы“Апалы-сіңлілі Шишмаревалардың портреті]]”портреті”, 1839; “[[Амацилия“Амацилия Пачинимен бірге тұрған Ю.П. Самойлованың портреті]]”портреті”, 1839 — 40, Орыс музейі, т.б.). Сондай-ақ, ол орыс зиялыларының танымал өкілдерінің ([[Крылов|И.А. Крыловтың]] (1839), [[Струговщиков|А.Н. Струговщиковтың]] (1840), [[Ланги|А.М. Лангидің]] (1851), [[Витали|И.П. Виталидің]], [[Жуковский|В.А. Жуковскийдің]] портреттері, автопортрет (1848), бәрі де Третьяков галереясында), сериялы портреттерін салған.

“Қазақ Энциклопедиясы”, ||2-том

[[Санат:Тұлғалар1799 жылы туғандар]]