'''Сүйінғара Үргенішбайұлы''' ([[1756]] – [[1841]]) – [[батыр]], [[би]]. Кіші жүздің адай руының мұңал тармағынан шыққан. [[Ресей империяимпериясы|Ресей империясының]], [[Хиуа]] хандарының, түрікмен билеушілерінің үстемдігіне қарсы күрескен. [[1831]] жылы [[Орынбор]] әскери губернаторы [[граф]] [[П.П. Сухтеленге |П.П. Сухтеленге]] орыс тұтқындарын қайтарып, өзі басшылық жасайтын маңғыстаулықтардың атынан Ресеймен достықта болатыны жайлы сенімхат жазған. Граф Сухтелен өзінің ризашылығын хат арқылы білдіріп, батырға қылыш сыйлаған. Сүйінғара [[1837]] жылы [[Жайық|Жайықтың]] шығыс бетіне өткен [[Исатай-Махамбет|[Исатай-Махамбетке]] қол жинауға көмектескен. Сүйінғараның інісі Кежінің, балалары [[Бүркіталы]], [[Сатыбалды]], [[Көтібар]]дыңКөтібардың ерлігі, қыздары Айсалқам мен Жансалқамның қайғылы тағдыры туралы ел аузында аңыздар көп сақталған. Батыр туралы [[Рязанов Александр Федорович|А.Ф Рязанов]] пен [[Шахматов Виктор Федорович|В.Ф. ШахматовШахматовтың]]тың ғылылыми еңбектерінде, [[Кекілбаев, Әбіш|Ә.Кекілбаев]], [[Қ.Сыдиықов]], [[Е.Жаманбаев]], [[Қ.Шыртанов]], ]]Ә.Спанов]]тыңСпановтың көпшілікке арналған мақалаларында сөз болады. Оған [[А.Өтембетұлы]], [[Ы.Шөреков]] жыр арнаса, [[Әбдіқалықов, Маршал|М.Әбдіқалықов]] “Сүйінғара” атты роман жазған. Сондай-ақ [[Әлімжанов Әнуар Тұрлыбекұлы|Ә.Әлімжанов]] “Махамбеттің жебесі” романында, Кекілбаев “Күй” повесінде Сүйінғараның бейнесін сомдаған. Денесі Маңғыстаудағы [[Сейсен ата қорымы|Сейсен ата]] қорымына жерленген.<ref name="source1">"Қазақ Энциклопедиясы"</ref>
