Дүние жүзі таныған реформалаушы көш бастаушы ретінде [[Мұстафа Кемал Ататүрік|Мұстафа Кемал Ататүрікті]] ([[Түркия]]), [[Дэн СяопиндСяопин|Дэн Сяопинді]] ([[Қытай]]), [[Ли Куан Ю|Ли Куан Юді]] ([[Сингапур]]), [[Махатхир Мұхамедбин Мохамад|Махатхир Мұхамедті]] ([[Малайзия]]) айтуға болады. Осы қатардан Қазақстан Президенті [[Нұрсұлтан Назарбаев|Нұрсұлтан Назарбаевтың]] тұлғасы да заңды түрде орын алады, ол тарихи өлшем бойынша өте қысқа мерзімде Қазақстанды сілкіністер арнасынан сенімді де тұрақты өсу жолына шығара алды. Қазақстан Республикасы тәуелсіздік ([[1991]]) алғаннан кейін үлкен әлеуметтік-саяси реформалар жүргізді: президенттік ин-т орнықтырылып, заң шығарушы биліктің құрамына өзгерістер енгізілді, саяси партиялар мен саяси-экономикалық қауымдастық (кедендік одақ, Еуроазия экономикалық қауымдастығы) құрыла бастады, [[БҰҰ|БҰҰ-мен]] және [[НАТОNATO|НАТО-мен]] ынтымақтастық орнатылды. Қазақстан халықар. қауымдастыққа демокр. сипаттағы бейбітшіл мемлекет ретінде танылды. Қазақстан орт-тандырылған экон. жүйеден нарықтық жүйеге ауысып, нарықтық инфрақұрылымдарды біртіндеп игеріп шықты. Заңдық негіз жалпы алғанда толық қалыптастырылды, салық, бюджет және әлеуметтік Реформа, ақша Реформасы, баға мен тариф Реформасы, зейнетақымен қамсыздандыру жүйесін реформалау, білім беру Реформасы жүргізілді. Ел экономикасына халықаралық капиталды тартуға маңыз беріліп, инвестицияның келуіне қолайлы ахуал жасалды. Қазақстан мұнай мен қара және түсті металдардың әлемдік рыногына берік орнықты. Осындай факторлардың арқасында Қазақстанның экон. әлеуеті тұрақты экон. өсімге қол жеткізді. Жүргізілген Реформалардың нәтижесінде Қазақстан Республикасы келешекте инновациялық экономика секторларын дамытуға құлшыныс жасап, индустрия-инновациялық стратегияны жүзеге асыра бастады.<ref> Саяси түсіндірме сөздік. – Алматы, 2007.
