Қытай тілі: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

'''Қытай тілі''' ({{Қытайша|漢語|汉语|hànyǔ|ханьюй}}) — өте кең таралған [[тіл]] (өзара ұқсас көптеген диалектілерден тұрады), Тибет тілдері тобына жатады, [[Тайвань]], [[Сингапур]], [[Малайзия]], тағы басқа елдерде қолданылады, 1,5 миллиардқа жуық халық күнделікті қарым-қатынаста пайдаланады. Қытай тілінің басты ерекшеліктері:

Тарихи жазбаларға қарағанда [[Қытай тілінің диалектілері]] мұнан 2500 жыл бұрын байқалған. Ұсақ диалектілер көп болғанымен, негізінен үлкен жеті топқа бірігеді: олар – Солтүстік, У, Шияң, Гань, Кыжия, Юэ және Минь. Қытай әдеби тілі солтүстік. диалекті негізінде қалыптасқан. Осы тіл мен ортақ иероглиф болмаса әр диалектіде сөйлейтіндер бір-бірін еркін түсіне бермейді. 12 – 13 ғасырларда кітаби тіл – [[Байхуавин]] (жаңаша әдеби тіл мағынасында) қалыптасты, «Су бойында», «Оқымыстылар шежіресі», «Қызыл сарай түсі» сияқты көркем туындылар осы тілде жазылған. Қытай тілін жаңаша ғылыми түрде зерттеу Ма Цзянь Чжунның «Ма Ши Вань ун» (1898 жылы) атты грамматикалық еңбегінен басталады.