Озон қабаты: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

'''Озоносфера'''<ref> Қазақ тілі терминдерінің салалық ғылыми түсіндірме сөздігі:Экология және табиғат қорғау/ Жалпы редакциясын басқарған – түсіндірме сөздіктер топтамасын шығару жөніндегі ғылыми-баспа бағдаламасының ғылыми жетекшісі, педагогика ғылымдарының докторы, профессор, Қазақстан Республикасы Мемлекеттік сыйлығының лауреаты А.Қ.Құсайынов.

– Алматы: «Мектеп» баспасы» ЖАҚ, 2002. – 456 бет. ISBN 5-7667-8284-5 </ref>

, озон қабаты ({{lang-el|ozon}} – аңқығыш және sphaіra – шар), [[озон|озонның]]ның жоғары [[концентрация]]сымен ерекшеленетін стратосфералық (биіктігі 10 – 50 км) қабат. Атмосферадағы озонның ең көп концентрациясы 20 – 25 км биіктікте болады, мұнда озонның тығыздығы жер бетіне қарағанда 10 есе көп. Озон [[оттегі|оттегінің]]нің [[Күн радиациясы]]ның қысқа толқынды [[ультракүлгін]] бөлшектерін сіңіруінен пайда болады. Озон мөлшерінің көп болуы көктем айларына, азаюы күз айларына сәйкес келеді. [[Озон қабаты]]ның жер бетіндегі тіршілік үшін маңызы зор. Ультракүлгін сәулелерді жер бетіне жеткізбей, сәулеленудің алдын алады. Оның зардабы мутация өзгерістермен байланысты.

Озон Күннің ультракүлгін сәулелерінің және электр разрядтарының әсерінен екі атомдық оттек (<math>O_\mathrm{2}</math>) молекулаларының ыдырап, қайта қосылуының нәтижесінде (<math>O_\mathrm{2} + O_\mathrm{} = O_\mathrm{3}</math>) пайда болады. Озон қалқаны күннің тіршілікті жойып жіберетін ультракүлгін сәулелерін ұстап қалады.<ref> Қазақ тілі термиңдерінің салалық ғылыми түсіндірме сөздігі: География және геодезия. — Алматы: "Мектеп" баспасы, 2007. — 264 бет. ISBN 9965-36-367-6</ref>

''Озон жыртығы'', озон тесігі – [[озоносфера]] қабатының жарылуы (диаметрі 1000 км-ден астам). [[Антарктида]] мен [[Арктикада]] ерекше байқалады. Бұл құбылыс 20 ғасырдың 80-жылдарында байқалғанымен, оның пайда болу себебі әлі күнге дейін талас тудыруда. Озон жыртығы табиғи, сондай-ақ [[антропоген]]дік жағдайларға байланысты, әсіресе өнеркәсіпте және күнделікті тұрмыста озон қабатын бұзатын құрамында [[хлор]]ы бар хладондарды (фреондарды) пайдалануға байланысты пайда болады деп есептелінеді. Соңғы 20 жылда озон жыртығы аясы ұлғая түсті (жыл сайын 4%-ға). Озон жыртығы арқылы күннің ультракүлгін сәулелерінің атмосфераға еш бөгетсіз өтіп кетуі [[қоршаған орта]]ны ластап, ондағы [[тірі организмдер]]ге қауіп-қатер туғызады. Түрлі вирусты және қатерлі ісік ауруларының көбеюіне әкеледі. Сондай-ақ күннің ультракүлгін [[радиация]]сының жоғарылауынан өсімдіктерде жүретін [[фотосинтез]] процесі мен протеиннің түзілуі тежеледі. 1985 ж. озон қабатын қорғау туралы Вена конвенциясы, 1987 ж. [[Монреаль хаттамасы]] қабылданған. Озон жыртығы алғаш рет 1985 ж. ағылшын зерттеушісі '''Дж. Фарман''' байқаған.