'''Соната''' ({{lang-it|sonata, sonare}} – үн, дыбыс шығару) – камералық аспаптық музыка жанрларының бірі. Сонатаның классикалық түрі үш бөлімді (тез, баяу және өте тез орындалатын) циклдік формада құрылады. Мұндай циклге кейде менуэт немесе скерцо да қосылады. Соната [[16 ғасыр|16 ғасырдан]]дан белгілі болған. [[17 ғасыр|17 ғасырда]]да шіркеу сонатасы және камералық соната кейіннен сонатаның үш орындаушыға арналған “[[трио-соната]]” деп аталатын түрі пайда болды. Сонатаның классикалық түрі [[В.А. Моцарт]] пен [[Й.Гайдн|Й.Гайднның]]ның шығармаларында, [[Л.В. Бетховен|Л.В. Бетховеннің]]нің шығармаларында шарықтау шыңына жетті. Қазақтың аспаптық музыкасында соната жанры [[20 ғасыр|20 ғасырдың]]дың 40-жылдары пайда бола бастады. [[Б.Г. Ерзакович|Б.Г. Ерзаковичтің]]тің фортепьянолық сонатасы; [[Б.Байқадамов]], [[Қ.Қожамияров]] және [[Қ.Мусин|Қ.Мусиннің]]нің [[скрипка]] мен [[фортепьяно]] үшін жазылған Ссонаталары аспаптық музыканың дамып, жетілуіне игі әсерін тигізді. 1950 – 60 жылдардағы қазақ музыкасында соната өзінің ұлттық бояулары мен көркемдік тәсілдерінің ерекшеліктерімен көзге түсті, ал 1970 – 80 жылдары республика композиторлары бұл жанрдың одан әрі өркендеп дамуына зор үлес қосты.<ref>Қазақ энциклопедиясы</ref><ref>Қазақ мәдениеті. Энциклопедиялық анықтамалық. Алматы: “Аруна Ltd.” ЖШС, 2005 ISBN 9965-26-095-8</ref>
