Миоцен: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

'''Миоцен''' (грек. meіon – [[аз]] және kaіnos – [[жаңа]]) – [[кайнозой заманы]]ндағы [[неоген]] [[дәуір]]інің алғашқы [[геология]]лық кезеңі. Ол шамамен 23,3 миллион жылдар мен 5,2 миллион жылдар аралығында болған, ұзақтығы шамамен 15 миллион жылдай. [[Қазақстан]]да Миоцен кезеңінің шөгінділері көптеген жерлерде кездеседі, оның толық қабаттары, әсіресе [[Зайсан]], [[Іле]], [[Алакөл]] [[ойпат]]тарында жақсы сақталған. [[Қазақстан]]да [[Ақеспе]], [[Ақтау]] ([[Қызылсай]]), [[Ас-қазансор]], [[Аякөз]], [[Ақжар]], [[Күшік]], [[Қалқаман]], [[Павлодар]]дағы “[[Қаздар қонысы]]” Миоцен кезеңінің ең ірі [[палеонтология]]лық [[қазба]] орны болып есептелінеді. Миоценнің орта шенінде ауа райының салқындауы [[антарктика]]лық мұз қабаттарының пайда болуына әкелді. Миоценде ылғалы мол [[орман]]дар мен [[батпақ]]ты жерлерде [[тіршілік]] еткен [[жануарлар]]дың жойылып кетуі – бұл кезеңде [[климат]]тың [[құрғақ]] болғанын дәлелдейді. Миоценнің алғашқы жартысында [[тұмсықты]]лар туысына жататын [[мастодонт]]тардың арғы тектерінің бірі [[гомфотерий]]лер [[тіршілік]] еткен. Сондай-ақ [[ацератерий]], [[апротодон]] [[мүйізтұмсық]]тары, [[халикотерий]]лер, бұғы тәрізді [[лофиомерикс]], [[амфицион]] [[жыртқыш]] аңдары көптеп таралған. Миоценнің соңына қарай [[хилотерий]], [[дицероринус]] мүйізтұмсықтары, қорқау [[қасқыр]], қылыш тісті [[жолбарыс]], [[жираф]]тардың ертедегі түрлері: [[самотерий]], [[сиватерий]] тіршілік етіп, әсіресе, [[гиппарион]] [[фауна]]сының жақсы дамыған кезеңі болды. Миоцен негізінен ежелгі адам тәрізді [[маймыл]]дардың (әсіресе, [[дриопитектер]]дің) өте көп таралған кезеңі болып саналады. Ал [[өсімдік]] жамылғысын [[терек]], үйеңкі, [[қарағай]], т.б. [[ағаш]]тар құраған. <ref> Қазақ энциклопедиясы, 6 том </ref>