Қызметін [[Орынбор генерал-губернаторы|Орынбор генерал-губернаторының]]ның кеңсесінде “[[татар тілі|татар тілінің]]нің [[аудармашы|аудармашысы]]”сы” болудан бастады ([[1750]]). Бекчурин жарты ғасыр уақыт бойы [[Ресей]] өкіметінің түрлі дипломатиялық тапсырмаларын орындаумен шұғылданды. Осы мақсатта [[Орта жүз]] және [[Кіші жүз]] қазақтарына бірнеше рет сапармен келіп қайтты. [[1778]]—[[1979]] жылы бірінші рет [[Тоғым сұлтан|Тоғым сұлтанға]]ға [[Санкт-Петербург|Санкт-Петербургтегі]]тегі император сарайынан шақыру әкеліп, екінші рет [[Ресей]] Сыртқы істер коллегиясы атынан арнайы [[грамота]] мен сыйлықтар тапсыру үшін [[Абылай хан]] ордасында болды. [[1780]] — [[1981]] жылы [[Ресей]] елшілігін басқарып, қазақ даласы арқылы [[Орынбор|Орынбордан]]дан [[Бұхара|Бұхараға]]ға сапар шекті. Оның бұл саяхаты кезіндегі жазбалары ''“Шығыс жинағының”'' (“[[Восточный сборник]]”) [[1916]] жылы 2-кітабында (275 — 321 бет жарияланды. Бекчурин [[1790]] жылы Орынбор мүфтиі [[Мұхамеджан Хұсайынов|Мұхамеджан Хұсайыновпен]]пен бірге [[Сырым Датов|Сырым Датовпен]]пен кездесуге, [[1795]] жылы [[Кіші жүз]] сұлтаны [[Есім|Есімді]]ді хан сайлауға қатысты. [[1803]] жылы [[Гавердовский|Я.П. Гавердовский]] бастаған керуенмен Бұхараға барды. Бекчурин [[1817]] ж. қазақтың ''“[[Барса келмес]]”'' ертегісін жазып алып, ''“[[Санкт-Петербургские ведомости]]”'' газетінде жариялады ([[1839]], 17ғ.). [[1819]] ж. Коллегия кеңесшісі дәрежесінде [[Ресей]] елшілігімен Хиуада болды.<ref name="source1">“Қазақ Энциклопедиясы”, II-том</ref>