|
'''Тілдердің генеалогиялық топтастырылуы''' — тілдердің туыстығына, шығу тегіне, тарихи даму жайларының ортақтылығына қарай таптастыру. [[Дыбыс|Дыбыстық]]тық, лексикалық, грамматикалық жүйелерінде жақындық, ұқсастық бар тілдерді туыс тілдер деп атайды. Бұдан тіл мен нәсіл бір нәрсе емес деген түжырымды аңғаруға болады; бір нәсілге жататын [[Халықтар достығы|халықтар]] [[туыстық]] [[жақындық]] байланысы жоқ әр түрлі топтағы тілде сөйлеуі мүмкін. Тілдерді [[Туыстық|туыстық]] тұрғыдан топтастыру XIX ғ. басында туып, қалыптасқан (қ. Салыстырмалы-тарихи әдіс). [[Генеалогиялық]] топтастыру бойынша тілдер алдымен ірі-ірі семьяларға, [[семья|семьялар]]лар жеке топтарға, топтар жеке-жеке тілдерге бөлінеді. Ірі семья мен топ 60 шақты. Бастылары [[үндіеуропа]], [[кавказ]], [[семит-хамит]], [[банту]], [[бантоид]], [[орал]], [[алтай]], [[қытай-тибет]], [[мон-кхмер]], [[мунда]], [[дравид]] семьялары, [[хаус]], [[сонгаи]], [[манде]], [[гвиней]], [[судан]], [[палеоазия]], э[[ксимосалеут]], [[американ]] үндістері тілдері т. б. (қ. Дүние жүзі тілдері.<ref> Қазақ тілі. Энциклопедия. Алматы: Қазақстан Республикасы Білім, мәдениет және денсаулық сақтау министрлігі, Қазақстан даму институты, 1998 ж.жыл, 509 бет. ISBN 5-7667-2616-3 </ref>
==Дереккөздер==
==Пайдаланған әдебиет==
<references/>
{{wikify}}
{{Суретсіз мақала}}
[[Санат:Қазақ тілі]]
|
