Қызметін [[Орынбор генерал-губернаторы]]ныңгубернаторының кеңсесінде “[[татар тілі]]нің [[аудармашы]]сы” болудан бастады ([[1750]]). Бекчурин жарты ғасыр уақыт бойы [[Ресей]] өкіметінің түрлі дипломатиялық тапсырмаларын орындаумен шұғылданды. Осы мақсатта [[Орта жүз]] және [[Кіші жүз]] қазақтарына бірнеше рет сапармен келіп қайтты. [[1778]]—[[1979]]1778—1979 жылы бірінші рет [[Тоғым сұлтан]]ға [[Санкт-Петербург]]тегі император сарайынан шақыру әкеліп, екінші рет [[Ресей]] Сыртқы істер коллегиясы атынан арнайы [[грамота]] мен сыйлықтар тапсыру үшін [[Абылай хан]] ордасында болды. [[1780]] — [[1981]] жылы [[Ресей]] елшілігін басқарып, қазақ даласы арқылы [[Орынбор]]дан [[Бұхара]]ға сапар шекті. Оның бұл саяхаты кезіндегі жазбалары ''“Шығыс жинағының”'' (“[[Восточный“Восточный сборник]]”сборник”) [[1916]] жылы 2-кітабында (275 — 321 бет жарияланды. Бекчурин [[1790]] жылы Орынбор мүфтиі [[Мұхамеджан Хұсайынов]]пен бірге [[Сырым ДатовДатұлы]]пенмен кездесуге, [[1795]] жылы [[Кіші жүз]] сұлтаны [[Есім]]діЕсімді хан сайлауға қатысты. [[1803]] жылы [[Гавердовский|Я.П. Гавердовский]] бастаған керуенмен Бұхараға барды. Бекчурин [[1817]] ж. қазақтың ''“[[Барса келмесБарсакелмес]]”'' ертегісін жазып алып, ''“[[Санкт“Санкт-Петербургские ведомости]]”ведомости”'' газетінде жариялады ([[1839]], 17ғ17 ғ.). [[1819]] ж. Коллегия кеңесшісі дәрежесінде [[Ресей]] елшілігімен Хиуада болды.<ref name="source1">«Қазақстан»: Ұлттық энцклопедия / Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы «[[Қазақ энциклопедиясы]]» Бас редакциясы, 1998 жыл, ISBN 5-89800-123-9, II том</ref>
