Пётр Ильич Чайковский: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

[[Сурет:Chaikovskii.jpg|thumb|right|200px|]]

[[Сурет:Tchaikovsky Signature.svg|thumb|right|200px|]]

 

Алғашында Құқықтану училищесінде (1850 — 59) оқып, оны бітіргеннен кейін Заң министрлігінде (1859 — 63) лауазымды қызмет атқарды. Бірақ музыкаға деген шексіз ынтызарлық оны орыс музыка қоғамының музыка класына (1861 — 62), одан кейін Санкт-Петербург консерваториясына (1862 — 65) алып келді. Консерваторияны үздік бітірген Чайковский аталмыш оқу орнында комп. А.Г. Рубинштейннен тәлім алды. 1866 ж. Мәскеу қаласына қоныс аударған ол ұстаздық етіп, консерваторияның проф. (1866 — 78) ретінде көп еңбектенді. Осы кезде 1-симфониясын (“Қысқы ойлар”, 1866) және “Воевода” операсын (1968) жазды әрі музыка сыншысы ретінде (1868 жылдан) танылды. Ол — Ресейде гармония туралы тұңғыш оқулық жазды. Орыс мәдениетінің көрнекті қайраткерлері А.Н. Островский, П.М. Садовский, Н.Г. Рубинштейн, т.б-лармен жақын, пікірлес болу Чайковскийдің эстет.-көркемдік көзқарасының қалыптасуына игі ықпал жасады. 1868 жылдан Чайковский “Құдіретті топ” композиторларымен шығарм. қарым-қатынаста болып, комп. М.А. Балакиревтің кеңесімен У.Шекспирдің “Ромео мен Джульетта” трагедиясының сюжетіне увертюра-фантазиясын жазды. Жеке отбасылық өміріндегі сәтсіздіктен арылу мақсатымен бірнеше жылға шет елге кетуге мәжбүр болды. Осы кезде шығарған муз. шығармаларынан Чайковскийдің көп уақытқа дейін музыкадағы өзіне тән стилін таба алмағандығы байқалады. Н.Ф. фон Мекк деген әйел композиторға моральдық және материалдық көмек көрсетуі арқасында Чайковский қыруар, жемісті жұмыс істеді. “Опричник” (1872), “Ұста Вакула” (1874) опералары, “Аққу көлі” (1876) балеті, 2 — 3-симфониялары сияқты муз. туындыларынан Чайковский шығарм-ның жан-жақты толысып, өскендігі айқын байқалды. Ол өз шығарм-нда, әсіресе, бағдарламалық симф. музыкаға зор көңіл бөлді. Композиторлық қызметімен қатар Мәскеудің муз.- қоғамдық өміріне де белсене қатысты. Ч. шығарм-ның шоқтығы биік туындыларының бірі — 4-симфониясы (1877) мен “Евгений Онегин” (1878)