XX ғасырдың басынан петрографияның теориялық мәселелерін зерттеу үшін әр түрлі елдерде эксперименттік жұмыстар кең өріс ала бастады. Петрографияның оның салалары петрохимияның, эксперименттік петрографияның негізін қалап дамытуда Ф.Ю. Левинсо-Лессинг, А.Н.Заварицкий, Д.С.Белянкин, П.Эскола, Т. Барт, Н.Боуэн, П.Ниггли, Ф.Тернер ерекше еңбек сіңірді. Ұлы октябрь революциясыннаң кейін [[КСРО]]-діңның кен байтақ жері жүйелі түрде зерттеле бастады. Совет [[өкімет]]і тұсында бүкіл одақ бойынша миллиондық көптеген аймақтарда масштабы 1:200 000-1 50 000 геологиялық карталар жасалды. КСРО-ның масштабы 1:2 500 000 [[геологиялық карта]]сы [[1955]] жылы шықты (бас редакторы Д.В.Наливкин). Кейінірек бірқатар елдердің, аймақтардың [[тектоникалық карта]]лары ([[КСРО]] Н.С Шатский, [[1956]] жылы, Т.Н Спижарский [[1966]] жылы, [[Еуропа]] –[[Н.С.Шатский]], [[А.А.Богданов]] [[1964]] жылы, [[Еуразия]] – [[А.Л.Яншин]] тағы басқалар [[1966]] жылы, [[Африка]] – [[Ю.А.Шубер]], [[1968]] жылы [[Солтүстік Америка]] - [[Ф.Кинг]] [[1969]] жылы) жарық көрді.<ref name="source3">“Қазақ Совет Энциклопедиясы”, ІІІ том</ref>
