'''Николай Ильич Беляев''' (13.2.1903, бұрынғы [[Уфа]] губерниясы, [[Бирск]] уезі, [[Кутерем]] селосы – 1966, [[Мәскеу]] қаласы) – саяси [[қайраткер]], [[Қазақстан]] Компартиясы ОК-нің 1-хатшысы (1957 – 60). 1925 жылы Москва халық шаруашылығы институтын бітірген. 1925 – 43 жылдары [[Батыс Сібір]]дегіСібірдегі жергілікті партия, кеңес органдарында басшы қызметтер атқарды. 1943 – 55 жылдары Алтай өлкелік партия коммитетінің 1-хатшысы, 1955 – 57 ж. КОКП ОК-нің хатшысы, әрі [[РКФСР]] жөніндегі бюро басшысының орынбасары болды. 1957 – 60 жылдарыы Қазақстан Компартиясы ОК-нің 1-хатшысы болып істеді. Беляевтың билігі кезінде Қазақстанда [[Теміртау]] жұмысшыларының көтерілісі болды. Қарағандыда екі кокс батареясы және екі домна, [[Соколов – Сарыбай]] тау-кен байыту комбинаты, Бұқтырма СЭС-І, т.б. өндіріс нысандары дүниеге келді. 1957 – 59 жылдары Қазақстанға сырттан жарты млн-ға жуық адам әкелінді. Өндіріс пен құрылысты басқару жүйесі өзгерді. Сол мақсатпен 9 экономикалық аудан құрылды. Әр экономиялық ауданда халық шарушылығы кеңесі құрылды. Қазақстан бойынша Қазақстандық халық шаруашылығы кеңесі пайда болды. [[Тың]] өлкесін құру жұмыстары аяқталды. Бірақ бұл реформа өзін ақтамады. [[Шаруашылық]] механизмі әкімшілік басқару әдеттерінен экономикалық ынталандыру жолына түсе бастады. [[Репрессия]]лық аппарат бәсеңдеді. Халықтың тұрмысы біршама жақсарды. Интернационализм үгіт-насихаты бұрын-соңды болмаған деңгейге жетіп, қазақ мектептері көптеп жабылды. Қазақстаннан кеткеннен кейін Б. КОКП Ставрополь өлкелік коммитетінің 1-хатшысы болып істеді. 2 рет [[Ленин]], 2 рет Еңбек Қызыл Ту ордендерімен, [[медаль]]дармен марапатталған.
<ref>«Қазақстан»: Ұлттық энцклопедия / Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы «[[Қазақ энциклопедиясы]]» Бас редакциясы, 1998 ISBN 5-89800-123-9, X том</ref>
