Ұста: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

'''Ұста''' — шебер, ісмер адам. Түрлі материалдардан тұрмысқа, күнделікті өмірге қажетті заттар, бұйымдар жасаған. Ұстаның негізгі құралдары: [[Көрік|көрік]], төс, ерітетін [[Ожау|ожау]], [[балға|балғалар]], [[көсеу]], бұрғы, [[қашау]], егеу, шеге, сым, [[Қалып|қалыптар]]. Ұста қалыпта құю, соғу, шегендеу, қара бағдар қондыру, зер жүргізу, сіркелеу сияқты тәсілдерді қолданған. [[Қазақстан аумағы|Қазақстан аумағындағы]] ұсталық өнер [[Қола дәуірі|қола дәуірінен]] бастап кеңінен дамыған. Жасайтын материалына не бұйымына қарай дәстүрлі [[Қазақ|қазақ]] қоғамында ұсталар мүйізші, [[Ерші — ер-тұрман жасаушы ісмер. қазақ е-лері|ерші]], тоқушы (шыбық тоқушы), ағаш оюшы, сазгер, майдагер, мыскер, балғашы, таспашы, бәдізші, темірші, т.б. болып бөлінген. Көпшілік ұсталар ұсталықтың бірнеше түрін меңгерген. Халық арасындағы мәліметтерге қарағанда ұсталықпен бастапқыда бақсылар айналысқан. “[[Тәңір|Тәңірдің]] өзі жіберген іс істеуші адамдар” деп оларға [[халық]] аса құрметпен қараған. Темірші ұсталар өз ісіне кірісер алдында [[мал]] сойып, қан жағу, [[сүт]] шашу сияқты жоралғыларды жасап отырған және рухани тазалыққа мән берген. Ұсталар [[Темір|темірді]] төске басар кезде “менің қолым емес, Тәңірдің қолы” деп табынған. Мұнда “мен жасағам” деген менмендіктен арылу, сақтану бар. Жаугершілік заманда темірші ұста мен берен ұста өнері [[Батырлық|батырлықпен]] бірдей бағаланған. Себебі олар әрбір жауынгерге ең кемі бес [[Қару|қаруын]], сауыт-дулығасын, т.б. қажетті заттарын тез арада дайындап беріп отырған. Ерші ұстаның қолынан шыққан ер-тұрмандар бірнеше малға бағаланған. Ұлттық [[Саз|саз]] [[Аспап|аспаптарын]] жасайтын белгілі сазгер ұсталардың да туындыларын қазақ сал-серілері арнайы алдыртқан, тапсырыс берген. Дәстүрлі қазақ қоғамында ұсталық киелі [[кәсіп]] ретінде бағаланған. Ұста дүкенін, көрігін, құрал-саймандарын да киелі санаған. Ұсталық кәсіп [[ұрпақ|ұрпақтан]] ұрпаққа жалғасып отырады.