Мырза Тұрсынзаде: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

'''ТҰРСЫН-ЗАДЕ''' ''Мирзо'' (2.5. 1911, [[Тәжікстан]], Регар ауд. Қаратаг а. – 24.9.1977, [[Душанбе]]) – тәжік жазушысы, қоғам қайраткері. Тәжікстанның халық ақыны (1961), Cоциалистік Еңбек Ері (1967). Алғашқы туындыларын 1930 жылдан жаза бастаған. “Жеңіс туы” атты тұңғыш өлеңдер жинағы 1932 жылы шыққан. “Үкім” [[пьеса|пьесасы]] (1935), “Ел күні” (1936), “Күз бен көктем” (1937) поэмалары, “Жырлар” атты жинағы (1939) жарияланған. Тұрсын-Заде [[поэзия|поэзиясына]] өзгеше мәнер, асқақ пафос, [[патриот|патриоттық]] әуен тән. “Отан үшін” (1941, А.Дехотимен бірге), “Отан ұлы” (1942) поэмаларында 2-дүниежүзілік соғыстың ауыртпалығын, соғыс жылдарындағы халықтар достығын жырлады. Соғыстан кейінгі дәуір [[ақын]] шығармашылық үшін ерекше өрлеу кезеңі болды. “Мәскеуден келген қалыңдық” поэмасы (1945), “Үндістан қиссасы” (1947 – 48, КСРО Мемлекеттік сыйл., 1948), “Мен азат Шығыстанмын” (1950) атты өлеңдер топтамасы, “Хасан – арбакеш” (1954), “Азия“[[Азия]] дауысы” (1956, екеуі де Лениндік сыйл., 1960), “Мәңгі шұғыла” (1957), “Қымбаттым менің” (1960), т.б. поэмалары жарық көрген. Ол “Азаматтық лирика туралы ойлар” (1954), “Әдебиет пен өмір” (1959), т.б. бірнеше әдеби-сын еңбектерін жариялаған. Тұрсын-Заде шығармалары дүние жүзінің көптеген тілдеріне аударылған. [[Қазақ]] тілінде “Үндістан қиссасы” (1950), “Өлеңдер мен [[поэма]]” (1972) атты жеке кітаптары шыққан. Тұрсын-Заде Тәжікстанның Рудаки атынд.атындағы Мемл.Мемлекеттік сыйл-ның (1963) және Үндістанның Дж.Неру атынд. ұлттық сыйл-ның иегері, 2 – 9-сайланған КСРО Жоғарғы Кеңесінің [[депутат|депутаты]], Дүниежүзілік Бейбітшілік кеңесі төралқасының мүшесі болған. 4 мәрте [[Ленин]] орденімен және көптеген орден-медальдармен марапатталған.