Эмиль Адольф фон Беринг: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

'''Эмиль Адольф фон Бе́ринг''' ({{lang-de|Emil Adolf von Behring}}; [[15 наурыз]] [[1854 жыл|1854]], [[Хансдорф]], [[Пруссия]] — [[31 наурыз]] [[1917 жыл|1917]], [[Марбург]]) — [[Германия|неміс]] [[дәрігер]], [[Дифтерия|дифтерияға]] қарсы сарысуды жасаушы, физиология мен медицина саласында [[Нобель жүлдесісыйлығы|Нобель сыйлығының]] лауреаты (1901).

Беринг [[1880 жыл]]ы дәрігер дипломын алды. Сол жылы ол Берлиндегі [[Шарите]] ауруханасында тағылымдамадан өтті, және содан кейін мен Посен (қазір [[Познань]], Польша.) кавалериялық полкінің бойынша бөлу алды. Келесі онжылдықта Берингтің өмірі әскерде жалғасты. Батальонның дәрігері және [[хирург]] ретінде, ол бірінші Батыс Пруссияда қызмет еткен, содан кейін оның өтініші бойынша, Силезияға ауыстырылды. Күнделікті клиникалық жұмыс Беринг ешқашан тартқан емес, оның негізгі қызығушылықтары зерттеулер тиісті еді. Тіпті Беринг Позенде жүрген кездің өзінде [[Жұқпалы аурулар|жұқпалы ауруды]] емдеу үшін ұрыс кезінде дезинфекциялық құралдарды пайдалануға мүдделі, және содан бері өзін толығымен зерттеулерге арнауға тырысып келді. Әскерде оған мұндай мүмкіндік [[1887 жыл]]ы бұйырды, ол кезде Бонн Фармакологиялық институтына оқуға түседі. [[1889 жыл]]ы Әскер қатарынан босатылғанға дейін Беринг негізінен [[антисептика|антисептика]] проблемаларымен айналысатын, Берлинде әскери медицина академиясында бір жыл жұмыс істеді. [[1889 жыл]]ы Беринг [[Роберт Кох|Роберт Кохтың]] бактериология зерттеу ізашарлары тобына қосылды, Ол мұнда [[дифтерия|дифтерияны]] және [[сіреспе]]ні емдеуді зерттеуді бастады ; [[1890 жыл]]ы ол [[Сибасабуро Китасато|Сибасабуро Китасатомен]] бірге — [[Эмиль Ру|Эмиля Ру]] және [[Александр Йерсен|Александр Йерсеннің]] жаңалықтарын дамыту саласында — дифтерия және сіреспемен ауырған қанда осы ауруларға қарсы ауырған қанда өзі [[иммунитет (биология)Иммунитет|иммунитетпен]] қамтамасыз ететін [[антитоксин]]дер қалыптасатынын, және кейбір қаны барларға құюға болатынын көрсетті. Осы қорытындылар негізінде сол жылы [[Сарысу|қан сарысуы]] емдеу әдісі әзірленді.

1894 жылы Беринг [[Галле (Саксония-Анхальт)|Галле]] университетіне ауысты, және келесі жылы — Марбург университетіне. Оған тәлім беру қиын соқты, [[1895 жыл]]ы Беринг [[Марбург]]те эксперименттік терапия үшін өз институтын құрды, оны қзінің өмірінің соңына дейін басқарды. Кейіннен осы, [[1914 жыл]]ы Беринг институты қасынан сіреспеге және дифтерияға қарсы [[вакцина|вакцина]] шығаратын компания құрылған. Оның сіреспе вакцинасы Бірінші дүниежүзілік соғыс кезінде көптеген неміс жауынгерлерінің өмірін сақтап қалуға көмектесті, Беринг микробтарға қарсы күресте жаңа белеске жетті, және осы үшін ол неміс үкіметімен [[Темір крест|''Темір крестпен]]'' марапатталды.

Беринг ауыр және талап ететін мінезімен ерекшеленген. Ол ағзаның қажеттіліктерін ұмытып тәулік бойы жұмыс істейтін. Оның аздаған ғана жақын достары мен ізбасарлары болған, және соғыс [[Илья Ильич Мечников|Илья Мечников]] және Эмиль Ру сияқты шетелдік әріптестерімен бөлінген кезде, ол жан күйзелісіне тап болды, және оның дене сарқылуы [[жамбас мойнының сынуы|жамбасының сынуын]] жеңе алмады. Асқынулардан соң асқынулар туды, кейіннен [[жалған буын]] қалыптасты, оның жылжу қабілеті шектеулуге айналды. Прогрессивті ауру оны тез қартайтты және көп ұзамай 63 жастағы Беринг тез асқынатын пневмониядан қайтыс болды.

Беринг Марбургте (Германия) [[31 наурыз]]да [[1917 жыл]]ы қайтыс болды. Оның атымен Марбургтегі,тек қана клиникалық диагноз қоюмен айналысатын әлемдегі ең ірі компания ''[[Dade Behring]]'', сондай-ақ ''[[CSL Behring]]'' компаниясы аталады. Сондай-ақ, Марбург университетінде Эмиль фон Беринг атындағы жүлде бар.

1979 жылы, Эмиль фон Беринг құрметіне [[Беринг (ай кратері)|Айдағыайдағы кратер]] аталған.