Морфология (лингвистика): Нұсқалар арасындағы айырмашылық
Content deleted Content added
Batyrbek.kz (талқылау | үлесі) ш 85.117.121.4 (т) өңдемелерінен Zhaksilik соңғы нұсқасына қайтарды |
''- лар'' — кептік жалғауы, кептік емес көптік жалғауы |
||
2-жол:
'''Морфология''' ({{lang-el|morf}} — түр, тұлға, logos — сөз, ілім) — дербес сөздердің [[грамматикалық мағына]]ларын тексеретін, грамматикалық сөз тұлғалардың қызметі мен қалыптасу, даму заңдылықтарын зерттейтін тіл ғылымының бір сапасы. Морфологияның негізгі материалы — [[морфема]]. Морфология сөздің грамматикалық тұлғаларын жеке бір тілдегі сөздердің [[Диахрондық типология|диахрондық]] (тарихи даму), синхрондық (қазіргі кездегі) көрінісімен де зерттейді. Морфология сөз тұлғаларының түрленуін, бөлшектенуін, әр түрлі өзгеріске түсуін анықтау мақсатында салыстыра зерттеу жүйесімен де айналысады. Сөздің тұлғасы, мағынасы және атқаратын қызметі сөйлем құрамында ғана анықталатын болғандықтан, сөзді [[синтаксис]]пен байланысты қарастырады. Демек сөзді лексика-грамматикалық сипаты тұрғысынан айқындайды.
== Жалаң және күрделі сөздер ==
Қазақ тіліндегі сөздер морфологиялық тұрғыдан ''жалаң'' және ''күрделі'' болып екіге бөлінеді. '''Жалаңдар''' сөздің түпкі мағынасын білдіретін түбір сөздер де, '''күрделілер''' кем дегенде екі сөзден құралатын біріккен, қосарланған, күрделенген (''ақ құба, ақ сары'') сөздер. Жалаң сөздер құрамы жағынан түбір тұлғалар мен қосымшалардан құралады. Түбірлер сөздің негізгі [[лексикалық мағына]]сын білдіреді де, қосымшалар түбірге неше түрлі грамматикалық мағыналар үстейді. Мысалы, ұйымдастырушылардың бірі деген сөз тіркескендегі алғашқы сөз ''ұйым+дас+тыр+у+шы+лар+дың'' болып 7 бөлшектен тұрады. Мұндағы ұйым — негізгі түбір, ''-дас'' — [[сөзжасам]] қосымша,'' -тыр'' - өзгелік етіс жұрнағы, ''-у'' — қимыл есім жұрнағы, ''-шы'' — [[сөзжасам]] жұрнақ, ''- лар'' — кептік жалғауы, ''-дың'' — ілік септігі жалғауы. Бұлардың әрқайсысының өзіндік лексикалық және грамматикалық мағыналары бар.
== Морфологияның дамуына үлес қосқан ғалымдар ==
Морфологияның негізгі міндеттерінің бірі — сөздерді белгілі бір сөз таптарына тәндеп бөлу. [[Сөз таптары]]ның айқындалуына 30-жылдары ерекше үлес қосқан ғалымдар: [[Ахмет Байтұрсынұлы]], [[Жұбанов Құдайберген Қуанұлы|Қ. Жұбанов]], Н. Сауранбаев, А. Ысқақов. 40-50- жылдары морфологияның әрбір жеке мәселелері арнайы жүргізілетін күрделі монографиялық ғылыми - зерттеудің объектісіне айналады да, осы зерттеулердің негізінде кептеген көлемді еңбектер жарыққа шығады. I. Кеңесбаев, А. Ысқақов, К. Ахановтардың жыл сайын шығып отырған орта, орталау мектептерге арналған "Қазақ тілі грамматикасы" мен Н. Сауранбаевтың педучилищеге арнаған "Қазақ тілі" (1948) және жоғары оқу орындарына арналған "Қазіргі қазақ тілі" (1954) атты көлемді еңбектерімен қатар, морфологияның жеке сөз таптарын әр жақты баяндауға арналған морфология Балақаевтың "Қазақ тілі грамматикасының кейбір мәселелері", А. Ысқақовтың "Қазақ тіліндегі үстеулер", Ғ. Мұсабаевтың "Сын есімнің шырайлары", Ә. Хасеновтың "Қазіргі қазақ тіліндегі сан есімдер", Р. Әміровтың "Қазақ тіліндегі шылаулар", Ш. Сарыбаевтың "Қазақ тіліндегі одағайлар" т. б. зерттеулерін айтуға болады. 60-жылдары мұндай еңбектер саны жағынан да, тақырып жағынан да молая түсіп, жеке сөз таптарына байланысты тағы да көптеген жеке зерттеулер: Ш. Сарыбаевтың "Қазақ тіліндегі еліктеуіш сөздер" (1960); Ж. Шакеновтың "Қазақ тіліндегі сын есім категориясы" (1961); Ә. Ибатовтың "Қазақ тіліндегі есімдіктер" (1961);
| |||