Гештальт психология: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

'''Гештальтпсихология''' ({{lang-de|gestalt }} - пішін, тұтастық)- шетелдік психологияның сенсуалистік бағыты, 1912 ж. [[Германия]]да пайда болған. Гештальтпсихологияның ізашары ''X. Фон Эренфельс'' (1859-1932) болып табылады. Басты өкілдері: ''М. Верттеймер'' (1880- 1944), ''В.Келер'' (1887-1967) және ''К. Коффка'' (1886-1941). [[Ассоциациялық психология]]ға қарама-қарсы гештальтпсихология түйсікті емес, қайта қайсыбір психикалық құрылымды, тұтас түзілімді, яғни "гештальттарды" бастапқы және [[психика]]ның негізгі элементтсрі деп санайды. Гештальтпсихология бойынша, олардың қалыптасуы қарапайым, симметриялы, томаға тұйық тұлғалар түзу қабілеті бейнебір іштей тән психикасына бағынады. Гештальтпсихология теориясы [[индивид]]ті сыртқы ортадан және оның практикалық қызметінен бөліп алу болып табылады. Психикалық түзілімдердің тұтастығын ''гештальтшілдер'', сайып келгенде, иманенттік субъективтік "заңдармен" түсіндіреді, мұның өзі оларды [[идеализм]]ге жақындатты. Кейіннен идеялары (әсіресе "гештальт" ұғымы) материалистік-психологар ([[Выготский Лев СеменовичСемёнович Выготский|Л.С.Выготский]] және басқалар.) Гештальтпсихологияның теориялық тұрғыдан негізделмейтін жақтарын қарастырды. Гештальт структура, құрылым, тұтастық, жүйе. Гештальтпсихология сананың алғашқы бөлшектері түйсінуі де, елесте емес, кейбір тұтас түрдегі "психологиялық құрылымдар" (гештальттар) деп санайды. Сондай құрылымдар сананың жемісі деген пікірді қолдайды.<ref>Жантану атауларының түсіндірме сөздігі. — Алматы: "Сөздік-Словарь", 2006. - 384 бет. ISBN 9965-409-98-6</ref>