Ақтабан шұбырынды: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

Content deleted Content added
Қатені түзедім
Тег: Mobile edit Mobile web edit
1-жол:
'''Ақтабан шұбырынды, Алқакөл сұлама''' — ''[[қазақ халқы]] ның тарихындағы ащы қасірет, Отан басына күн туған аса қайғылы кезең (1723 – 25).<ref>Қазақтың этнографиялық категориялар, ұғымдар мен атауларының дәстүрлі жүйесі. Энциклопедия. - Алматы: DPS, 2011. - ISBN 978-601-7026-17-2</ref> ''[[Тәуке хан]] қайтыс болғаннан кейін Үш жүздің дербестеніп, бір-бірінен алшақтануы [[Қазақ хандығы]]ның әскери-саяси қуатын әлсіретті. [[Құба қалмақтар]] 18 ғасырдың басында өздерінің ішкі қайшылықтарын реттеп, әскерін жарақтады. Орыс елімен қатынасын жақсартып, көрші мемлекеттерден қару, оқ-дәріні көптеп сатып алды. 1715 ж. орыстарда тұтқында жүрген швед шебері Ренатты қолдарына түсіріп, зеңбірек құю технологиясын меңгерді.<ref>Айбын. Энциклопедия. / Бас ред. Б.Ө.Жақып. - Алматы: «Қазақ энциклопедиясы», 2011. - 880 бет.ISBN 9965-893-73-Х</ref>
 
1723 жылдың көктемінде жайлауға көшуге қамданған бейқам қазақ еліне жоңғарлардың қалың қолы тұтқиылдан шабуыл жасады. Тарихшы [[Алексей Левшин]]нің жазуынша және қазақ жырауларының куәлігіне қарағанда [[Жоңғария]] қалмақтары әрқайсысы 10 мың жауынгері бар 7 қолмен қазақтарды шапқан. Олар [[Балқаш]], Қаратау бағытымен жылжып (қолбасшысы Қалдан Серен), [[Алтай]] асып, Көктал өзені бойымен өрледі (қонтайшы Құлан Батур), Нұра өңірін қанға батырып (Әмірсана), Шелек өзені (Доржы), Есік көлі (Лама Доржы), Шу өңірін таптап (Дода Доржы), тоқтаусыз Іледен өтіп (Севан Рабдан) қарудың күшімен, найзаның ұшымен қазақ жерлерін иемденді. Екпіні қатты шапқыншылар Қазақстанның оңтүстік аудандарындағы бейбіт елді аяусыз қырғынға ұшыратып, [[Түркістан]], [[Сайрам]], [[Ташкент]] қалаларын басып алды. Жоңғарлардың жойқын шабуылының нәтижесінде қазақтар шайқас даласында 100 мыңға жуық жауынгерлерінен айырылды, ал қорғансыз халықтың шығыны одан әлде қайда көп болды. [[Абылай хан|Абылай ханның]] айтуынша, сол кезде әрбір он адамның төртеуі қаза тапты. Бұл деректі Шәкәрім Құдайбердіұлы да қостайды. Қорғануға мұршасы келмеген ел әсіресе [[Талас]], [[Боралдай]], [[Арыс]], [[Шыршық]], [[Сырдария]] өзендері бойында көп қырылды. Тірі қалғандар ата мекенін тастап шықты. Тарихта бұрын болып көрмеген алапат құбылыс – қазақ халқының үдере қашқан босқыншылығы туды. Тоз-тоз болған [[Ұлы жүз]], [[Орта жүз]]дің шағын бөлігі Сырға Шыршық құятын тұстан сәл жоғары өткелден өтіп [[Ходжент]], [[Самарқан]] иеліктеріне көшті. [[Кіші жүз]] [[Сауран]] қаласын айналып, («Сайран айналған») Бұқараға ауды. Шұбырған халықтың басым көпшілігі Сырдан өтіп, Алқакөлге жетіп құлады. Кейбір тайпа-рулар [[Қызылқұм]], [[Қарақұм]] ішіне сіңді. Осы тұста халықтың жүрегінде мәңгі сақталған ащы зар мен ауыр мұңға толы «[[Елім-ай]]» әні дүниеге келді. Жоңғар шапқыншылығынан күйзелген қазақ жеріне [[Еділ қалмақтары]] ([[торғауыттар]]), Жайықтың казак-орысы, Орал башқұрттары, Қоқан бектері, Бұқар мен Хиуа хандары тұс-тұстан шабуыл жасады. Қазақ елі өз тарихында алғаш рет қасіретті зардабы өте зор зұлматқа тап болып, жер бетінен ұлт ретінде жоқ болу қаупіне ұшырады. Қазақтар бұл апаттың сырын түсінді, жасанған жауларына қарсылық жасап бақты, ұрпағын қырғыннан аман алып қалудың амалын іздеп қарманды.