[[Кіші жүздіңжүз]]дің [[адай]] руының мұңал тармағынан шыққан. [[Ресей империясы]]ның, [[Хиуа]] хандарының, түрікмен билеушілерінің үстемдігіне қарсы күрескен. [[1831]] жылы [[Орынбор]] әскери губернаторы [[граф]] П.П. Сухтеленге орыс тұтқындарын қайтарып, өзі басшылық жасайтын маңғыстаулықтардың атынан Ресеймен достықта болатыны жайлы сенімхат жазған. Граф Сухтелен өзінің ризашылығын хат арқылы білдіріп, батырға қылыш сыйлаған. Сүйінғара [[1837]] жылы [[Жайық]]тың шығыс бетіне өткен [[Исатай-Махамбет]]ке қол жинауға көмектескен. Сүйінғараның інісі Кежінің, балалары Бүркіталы, Сатыбалды, Көтібардың ерлігі, қыздары Айсалқам мен Жансалқамның қайғылы тағдыры туралы ел аузында аңыздар көп сақталған. Батыр туралы [[Александр Федорович Рязанов|А.Ф Рязанов]] пен [[Шахматов Виктор Федорович|В.Ф. Шахматовтың]] ғылылыми еңбектерінде, [[Әбіш Кекілбаев|Ә.Кекілбаев]], Қ.Сыдиықов, Е.Жаманбаев, Қ.Шыртанов, Ә.Спановтың көпшілікке арналған мақалаларында сөз болады. Оған А.Өтембетұлы, Ы.Шөреков жыр арнаса, [[Маршал Әбдіқалықов|М.Әбдіқалықов]] “Сүйінғара” атты роман жазған. Сондай-ақ [[Әлімжанов Әнуар Тұрлыбекұлы|Ә.Әлімжанов]] “Махамбеттің жебесі” романында, Кекілбаев “Күй” повесінде Сүйінғараның бейнесін сомдаған. Денесі Маңғыстаудағы [[Сейсен ата қорымы|Сейсен ата]] қорымына жерленген.<ref>"Қазақ Энциклопедиясы"</ref>
