Қару: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

'''Қару''' – [[соғыс]] кезінде [[жау]]дың [[әскери күш]]ін жою үшін қолданылатын [[жарақ]]тар мен [[қондырғы]]лар. Алғаш [[аңшылық]]та қолданылатын [[қорғану]] және [[шабуыл]] құралы ретінде пайда болып, кейін қарулы [[соғыс]] жүргізу құралына айналды. Қаруды жүйелеудің әр халықта қалыптасқан [[дәстүр]]і бар, ал тұрақты қалыптасқан ғылыми жүйелеу бойынша [[әскери]] шабуыл құралдары [[жауынгер]]дің ''жеке қаруына'' және соғыс жағдайында бірнеше адамның қызметін қажет ететін үлкен әскери қаруларға (түрлі [[қондырғы]]лар, [[әскери машина]]лар, т.б.) бөлінеді. Жұмсалу тәсіліне қарай адамның дене күшін пайдалану арқылы қолданылатын [[суық қару|''суық қаруға'']] және оқ-дәрінің күшін пайдаланатын ''атыс қаруына'' бөлінеді. Құралымына, жасалатын [[материал]]ына, жарақат салу тәсілдеріне, қызметіне, жасалу әдісіне қарай ерекшеленетін жауынгерлік қарудың көптеген түрлері бар. Қазақтардың дәстүрлі қару-жарақ жүйесінде жауынгердің жеке қаруы “ер қаруы” деп аталады. Қазақтар [[жарақат]] салу тәсіліне сәйкес ер қаруының негізгі бес түрін ([[ату]], [[кесу]], [[шабу]], [[түйреу]], [[соғу]]) айырады. Атыс қаруы пайда болып, оның жетілуі барысында 19 ғасырдан бастап соғыс әдістері күрт өзгеріп, дәстүрлі суық қару қолданыстан шығып қалды. 20 ғасырда [[ғылым]] мен [[техника]]ның дамуына қарай қарудың, әскери техниканың жаңа түрлері, [[бактериологиялық]], [[химиялық]], [[атомдық]], [[ғарыштық]], т.б. жаппай [[қырып-жою]] түрлері пайда болды.<ref name="source1">“Қазақ Энциклопедиясы”</ref><br />

'''Қару'''-тipi немесе басқа нысаналарды жою үшін құрастырылып жасалған, сондай-ақ, [[дабыл]]дар беруге арналған құрылғылар мен заттар. Бұлар: атыс қаруы, [[суық қару]], [[газ қаруы]], [[электр қаруы]], [[пневматиқалы қару]],[[дабыл қаруы]], [[лақтыру қаруы]] болып саналады.<br />