Владимир Ильич Ленин: Нұсқалар арасындағы айырмашылық
Content deleted Content added
Өңдеу түйіні жоқ |
Өңдеу түйіні жоқ |
||
45-жол:
== Өмірбаяны ==
Оның әкесі осы облыстағы білім инспекторы болды. 1887 жылы Ленин алтын медаль гимназиясын бітіріп, университеттегі адвокатқа барады. Биылғы жылға дейін оның революциялық бейімділігі ештеңеден көрінбеді. Ол православиелік шомылдыру рәсімінен өткен, шәкірт болды.
1887 жылы ағасы Александр патшаға қарсылығы үшйін қайтыс болған соң, Володия «Народная воля» тыйым салынған қоғамға қосылды. Осыдан кейін, шамамен 3 айдан кейін ол өзінің лайықты емес әрекеттері үшін университеттен шығарылады. Владимир Ильич тәртіпсіздіктерге қатысты. Айтуынша, ол көтерілісшілердің алдыңғы қатарында тұрды.
Шығарғаннан кейін ол тұтқындалып, туған қаласына жіберіледі. Тергеу барысында Улыановтың «бүлікші» студенттермен байланысы бар екендігі анықталды. Ол үшін оны полицияның басшылығына тапсырды.
Көп ұзамай Владимир Ильич Казанға келеді, онда ол марксисттік топқа кіреді. Содан кейін Самара - революционерлердің астыртын жері. 1895 жылы ол шетелге барып, онда еңбек қозғалысының мүшелерімен кездесті. Бұл сапар сонымен бірге болашақ өміріне қатты әсер етеді. Ресейге оралған Ленин өз партиясын құрды. Нәтижесінде ол қайтадан тұтқындалып, Енисей провинциясына қудаланады, онда Владимир Ильич Крупскаяға үйленеді.
1900 жылы қуғын-сүргіннің мерзімі аяқталып, ол Псков қаласына барады, онда ол белсенділермен байланысып, Зоря мен Искра газеттеріне жалған сөздер жасырып, мақалалар жаза бастайды.
Ленин РСДРП екінші съезін ұйымдастырғандардың бірі болды. Онда жұмыс жоспары және партияның жарғысы жасалды. Осылайша социалистік революцияның арқасында жаңа қоғам құруға әрекет жасалды. 1907 жылы көтерілістің өртенуі кезінде Ленин Швейцарияда болды. Партия мүшелерінің көпшілігі қамауға алынған кезде Владимир Ильич оның басы болды.
Содан кейін РСДРП үшінші конгресі болды, онда ол тәртіпсіздіктер мен демонстрациялар дайындады. Желтоқсан көтерілісі қиратылды. Бірақ қарамастан, Ленин жұмысын жалғастырады: газетінің негізін қалады «Правда», жаңа мақалалар жазды, революцияны нығайтуға көмектесті.
Көшіп кету және қоныс аудару кезеңі келеді. 1917 жылғы ақпандағы революциядан кейін Ленин Ресейге оралды, онда ол баяндама жасады. Бұдан басқа, Владимир Ильич пролетарлық революцияны жүзеге асыру жоспарына көшіп, анти-үкімет қозғалысының жетекшісі болады.
Революция орындалғаннан кейін, ол үкіметтің жаңа түрін: Халық Комиссарлар Кеңесін немесе Халық Комиссарлар Кеңесін құрады. Бірақ 1924 жылы науқастан қайтыс болды.
=== Сипаттама ===
Владимир Ильич Ленин [[Карл Маркс]] ілімін жалғастырушы. Педагог И.Н. Ульяновтың отбасында туған. Қазан университетінде оқыған ([[1887 жыл|1887]]), [[XX ғасыр|20 ғ.]] басында эмиграцияда болған. 1903 ж. Ресей большевиктерінің коммунистік партиясының басшыларының бірі болған. 1917 ж. [[Санкт-Петербург|Петроградтағы]] [[Қазан төңкерісі|Қазан төңкерісін]] басқарған. Кеңестердің Бүкілресейлік 2-сьезінде РКФСР Халық комиссарлар кеңесінің төрағасы болып сайланған. Көзқарасы бойынша кап. құрылымды ауыстыратын, әділетті экон-қоғамды құрылым деп санаған [[Әлеуметтану|социология]] теориясының жақтаушысы. Ленин жұмысшыларды ағарту партияның маңызды міндеті деп санаған. Оның басты мақсаттарының ішінде бұрынғы жүйенің (''сословиялық және кластық'') орнына, мемлекет тарапынан қаржыландырылатын жергілікті сайланбалы органдар басқаратын, біркелкі еңбек мектептері қағидасына негізделген, оқу өндірістік еңбекпен біріктірілген халық ағартудың демократиялық жүйесін құруды дұрыс деп атаған. «''Жаттау мектебі''» мен «''үркіту мектебінен''» бас тарту мектептің, соның ішінде шетелде жинақталған [[педагогика]] теориясы мен практика жиналған жағымды тәжірибеге сүйеніп іске асырылады деген.<ref>Орысша-қазақша түсіндірме сөздік: [[Педагогика]] / О 74 Жалпы редакциясын басқарған э.ғ.д., профессор Е. Арын - Павлодар: "ЭКО" ҒӨФ. [[2006]]. - 482 б. ISBN 9965-808-85-6</ref><ref>Қазақстанның қазіргі заман тарихы: Жалпы білім беретін мектептің 9-сыныбына арналған окулық. 2-басылымы, өңделген. Жалпы редакциясын басқарған тарих ғылымының докторы, профессор Б. Ғ. Аяған. Алматы: Атамұра, 2009. ISBN 9965-34-933-9</ref>
{{Толықтыру}}
| |||