Өзімшілдік: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

'''Өзімшілдік''', эгоизм (лат. ego – мен) – 1) адамды қоғам мен басқа адамдарға қатынасы тұрғысынан сипаттайтын өмірлік [[принцип]] пен [[моральдық қасиет]]. Ол басқалардың мүддесімен санаспайтын, тек өз мүддесін ғана көздейтін адамның жеке басының теріс қасиетін бейнелейді. Өзімшілдік [[адамгершілік|адамгершілікке]] [[жат]] қасиет болып саналады; 2) субъектінің құндылық бағдары; өмірлік қарекетінде өз қамын, өз қажетсінулерін басқа адамдар мен әлеуметтік топтардың мүдделерінен үстем санау. Өзімшілдік көріністеріне адамның өзге біреуге жеке басының мақсаттарына жетудің объектісі, құралы деп қарау тән. Адам бойында өзімшілдіктің белең алуы, тұлғаны, индивидті тәрбиелеуде кеткен кемшіліктерден болады. Отбасындағы тәрбиенің бағдары баланың өзін тым жоғары санауына, яғни эгоцентризміне бағытталса, онда бала да мүдделерін, қажетсінулерін ғана негізге алатын [[мінез-құлық]] қалыптаса бастайды. Есейе келе мұндай мінез-құлық арқылы өзін ғана жақсы көрушілік, өзінен басқаның күйініш-сүйінішіне немқұрайдылық танытып, субъектінің сыртқы дүниеде өзін оқшау, жалғыз санаушылығы туындайды. Кейбір психологтар тұжырымдамаларда өзімшілдік адамның туа біткен қасиеті, осының арқасында ол өзінің өмірлік қарекетін қамтамасыз етеді делінеді.