Саба (ыдыс): Нұсқалар арасындағы айырмашылық

Content deleted Content added
Қымыз мақаласынан көшірілді
толықтыру
10-жол:
 
Саба жасау әдісінің үшінші сатысы оны ыстау. Бұл жауапты істі маман, әдетте жұртқа танымал болған, осы іске қабілеті бар адам ғана жүргізген. Өйткені тәжірибесіз, шалағай адамдардың өрт шығарып алуы, сабаны күйдіріп алуы немесе шала-шарпы ыстауы мүмкін. Ысты көбінесе үй іргесінен аулақ, шөп-шаламы жоқ, суы жақын өзен жағасында, құдық басына салады. Мысалы, жарқа-бақтан отын салатын оттық ойып алады да, оның төріне жалғастыра ұзын өңеш 15—20 метр, кеңдігі 50—60 см ор қазып, ішін жалын жетпестей етіп, кірпішпен астарлайды. Осы өңештің екінші басында құдықша етіп қазған ыс-ошағы болады. Оның беті темір тормен жабылып, әр жерінен арнаулы тесік қалдырып сыланады. Осы «ошақтың» үстіне балшықтан шошала қалайды немесе киіз күрке тігеді. Сонда ыс түтіні өңештен ошаққа келіп күркенін ішінде булығып, үнемі бықсып жататын болады. Ысқа жағылатын отын бүрі түспеген жас тобылғы мен қараған. Кейбір ысшылар сабаға, торсықка ерекше иіс беру үшін отынға аздап арша, кекпек, кұрғақ көк пішен қосып жағады.
 
== Саба бөліктерінің атаулары ==
Саба бөліктерінің бұлқын, қарақұла, еміздік сияқты өзіндік атаулары бар:
* ''Бұлқын'' - сабаны піскенде бүлкілдетіп, бұлқынып тұратын бүйірінен сәл жоғары бөлігінің атауы;
* ''Қарақұла'' - саба үшін негізінен жүні, қылы түгел жидітілген тері пайдаланылған белгілі. Ондай жылқы жалын қырып тастағанның өзінде орны қарақұлаланып тұратындықтан қарақұла деп аталған.
* ''Еміздігі'' - сабаның мойнындағы (аузы) бау тағатын басы және түп жағындағы төрт бұрыштарының түйіскен жері.<ref>Қазақтың этнографиялық категориялар, ұғымдар мен атауларының дәстүрлі жүйесі. Энциклопедия. 5-том. 80-бет. «Азия Арна» баспасы. Алматы, 2014</ref>
 
==Дереккөздер==
«https://kk.wikipedia.org/wiki/Саба_(ыдыс)» бетінен алынған