Салт-дәстүр: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

'''Салт-дәстүр''' — әлемдегі әр [[ұлт]]тың, [[халық]]тың [[дін]]і мен сеніміне, тұрмыс-тіршілігіне, ұлттық құрылым ерекшелігіне сәйкес ғасырлар бойы жинақталып, өмірдің өзі туғызған ғұрыптардың жиынтығы; қауым мен қоғамда қалыптасқан мінез-құлықтың үлгілері. Күнделікті қолданыста бір мәдени топты екіншісінен айыратын және бейресми жолмен реттейтін қабылданған мінез-кұлық ережесіне немесе әлеуметтік әрекеттерді жөнге келтіретін терминге жатады.<ref>Орысша-қазақша түсіндірме сөздік: Әлеуметтану және саясаттану бойынша / Жалпы редакциясын басқарған э.ғ.д., профессор Е. Арын - Павлодар: «ЭКО» ҒӨФ. 2006. - 569 б.

Салт-дәстүр [[ұлт]] үшін өмір, қоғам заңы болып негізделіп, сана, тағылым, тәрбие, және тіршілік ережесі ретінде ел зердесіне рухани байлық — өнеге тәжірибесін құраған. Бұл талаптар мен ережелерді [[халық]] бұлжытпай орындаумен бірге оны құрметтемеген, сақтамаған адамдарды сол заң негізінде жазалап та отырған. Өткен заманда [[қазақ]] қоғамы үшін салт-дәстүр бұлжымас заң рөлін атқарды. Мысалы, [[той]], [[наурыз көже]], [[қыз ұзату]], [[қонағасы]], [[шашу]], [[ерулік ата]] салты болып саналады. Салт-дәстүрдің ел арасындағы тәлімдік, тәрбиелік, [[халық]]тық мәні зор. [[Халық]]тың атадан балаға көшіп, дамып отыратын [[тарих]]и әлеуметтік, мәдени-тұрмыстық, кәсіптік, салт-сана, мінез-құлық, тәлім-тәрбие және рухани іс-әрекетінің көрінісі дәстүр арқылы танылады. Салт-дәстүр байлығы — [[мәдениет]]тің байлығы. Мысалы, ата-ананы, үлкенді құрметтеу, байғазы, көрімдік, сүйінші, кәде сұрау, сәлем беру, ат тергеу, құрдастық қалжың, т.б. салт-дәстүрге жатады. [[Қазақ]] халқы салт-дәстүрге бай. Әдет, ғұрып, ишара, ырым, тыйым, дағды бәрі осы салт-дәстүр көрінісі.<ref>Қазақ энциклопедиясы, 7 - том</ref>