Нұх пайғамбар: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

Content deleted Content added
Жаңа бетте: Нұхтың кемесi Мейірімді, Рақымды Алланың атымен бастаймын! Адам ата мен Хауа анадан тараған ұрп...
(Айырмашылық жоқ)

07:23, 2011 ж. шілденің 6 кезіндегі нұсқа

Нұхтың кемесi Мейірімді, Рақымды Алланың атымен бастаймын!

Адам ата мен Хауа анадан тараған ұрпақтар көбейiп тұтас халыққа айналды. Уақыт өте келе олар өздерiн жаратқан Тәңiрдi естен шығарып, терiс жолға түстi. Аллаһқа серiк келтiрiп, өз қолдарымен қашаған тас мүсiндерге табына бастады. Тас мүсiндер оларды жамандықтан сақтап, жақсылыққа кенелтедi деп ұқты. Сол кезде Аллаһ Та`ала көпшiлiктiң iшiнен Нұхты, алейһиссәлам, таңдап алды да, адасқан елдiң бетiн жаратушы жалғыз Аллаһқа бұруды бұйырды. Аллаһ Та`ала Адам ата ұрпақтары үшiн жер мен көкте не керектiң бәрiн жаратты. Нұх қауымына келiп былай дедi: – Ей, қауымым! Сендер мынау тас мүсiндердi өз қолдарыңмен жасадыңдар және олардың құр әншейiн тас екенiн жақсы бiлесiңдер, сөйте тұрып, оларды құдай көрiп табынасыңдар. Ей, қауымым! Сендердi Аллаһ жаратты, пайдалансын деп ризық бердi. Егiн егiп, мал бағуды үйреттi. Сендер шөлдемесiн деп бұлт жiберiп, жаңбыр жаудырды. Жаратушы жалғыз Аллаһқа ғана сиыныңдар. Адамға пайда-зияны жоқ тас құдайларға табынуды тоқтатыңдар! Ей, қауымым! Аллаһ атымен ант етейiн, бұл кеңесiм үшiн мен сендерден ақы алмаймын. Оның сауабы маған Тәңiрден қайтады, – дедi. Мұны естiген кейбiр адамдар: – Шынында бұл жөн сөз, мынау тас мүсiндер не сөйлемейдi, не қозғалмайды. Ендеше олар қалай Құдай болмақ, – дестi. Адамдардың ендi бiр бөлiгi: – Бұлар бiздiң ата-бабаларымыз сыйынған құдайларымыз, олардан бiз ешқашан бас тартпаймыз, – дедi. Ал Нұхқа, алейһиссәлам, иланған бұқара халық өкiлдерi тас құдайлардан бас тартып, Аллаһ жолына түстi. Керiсiнше дәулеттi өркөкiрек адамдар Нұхтың, алейһиссәлам, Аллаһтың пайғамбары екенiне күмән келтiрiп, оның сөзiне иланғылары келмедi. – Оның сөзiн тыңдайтындай Нұх кiм едi соншама. Қаңғып жүрген қара табан кедейдiң сөзiне иланатын бiз емес, – дестi олар. Нұх, алейһиссәлам, оларға пұттардан бас тартып, Аллаһ жолына түсулерiн талап еттi. Кейбiр дәулеттi адамдар Нұхқа, алейһиссәлам, былай дедi: – Ей, Нұх! Сен есiңнен адасқан шығарсың? Сен бұрын ақылды адам секiлдi едiң, мына айтып жүрген насихатың не? Кешелi берi адамның ақылы жетпейтiн бiрдеңелердi айта бастадың. Шынында саған бiрдеңе көрiнген шығар? Нұх, алейһиссәләм, оларға былай деп жауап бердi: – Ей, қауымым! Мен – Аллаһтың шын елшiсiмiн. Аллаһ Та`ала маған адасқандарды ақиқат жолына салуды бұйырды. Сендердiң бүкiл әлемнiң мiршiсi Аллаһ Та`ала тұрғанда, өз қолдарыңмен жасаған пұттарға табынатындарың не?. – Нелiктен Аллаһтың таңдауы саған түстi? Сен түгi жоқ кедейсiң ғой. Тәңiрi Өзiнiң жердегi елшiсi қылып жiберетiндей сенiң бiзден қай жерiң артық? – дедi олар. – Мен кедей болғанмен, Аллаһқа шын берiлген адал жанмын. Аллаһ өзiне шын берiлген сүйiктi пенделерiне екi дүниенiң сауабын бередi, рақымына бөлейдi. Егер сендер менiң айтқандарыма иланып, маған бой ұсынсаңдар, сендерге Аллаһтың мейiрiмi түсiп, жұмақты нәсiп етедi. Аллаһ адамдарды Өзi жаратады, Өзi өлтiредi және Ақыретте қайта тiрiлтiп алады, – деп жауап бердi. Олардың бiрi Нұхқа, алейһиссәлам,былай дедi: – Ей, Нұх! Егер бiз сенiң айтқандарыңа бой ұсынып, Аллаһ жолына түссiн десең, мына кедей-кембағалдарды қасыңнан қу. Бiздiң олармен бiр қатарда тұрғымыз келмейдi, бай, мырза деген атымыз бар. – Олар кедей болғандары үшiн кiнәлi ме? Олар Аллаһқа шын берiлген адамдар. Ақиқатында Аллаһ адамдарды бай кедей деп бөлмейдi. Жазықсыз жандарды жанымнан қуып күнәһар бола алмаймын, – дедi Нұх, алейһиссәлам. – Ендеше, бiзден аулақ жүр, ендiгәрi бiзге келiп уағыз айтушы болма! – дедi кәпiрлер. Бiрақ Нұх, алейһиссәлам, оларға күн сайын келiп уағыз айтуын тоқтатпады. Бiрде оларға былай дедi: – Ей, қауымым! Мен сендер Аллаһтың азабына ұшырайсыңдар ма деп қорқамын. Түбi бiр туыс болғандықтан да мен сендердi аяймын. Бiрақ жұрт түк естiмегендей оған ләм деп жауап қатпады. Сонда Нұх, алейһиссалам, оларға: – Егер сендер менi кедей деп сыйламасаңдар, онда сендерге бақты да байлықты да, баланы да, денсаулықты да берген Тәңiрдi неге сыйламайсыңдар? – дедi. Алайда жұрт бетiн басып, құлағын бiтеп Нұхты, алейһиссәлам, тыңдағылары келмей терiс айналды. Нұх Нәбиолла оларды шыр айналып дауыстап былай дедi: – Ей, қауымым! Сендер ауыр тақсiрет тартасыңдар-ау деп қорқамын. Аллаһтың азабына ұшырамай тұрғанда терiс жолдан қайтып, тәубаға келiңдер. Нұхтың, алейһиссәлам, уағызынан мезi болған жұрт оған дүрсе қоя бердi: Ей, Нұх! Сен бiзбен сөз таластырып Аллаһтың азабымен қорқытпақ боласың. Кәне, сол азабыңды көрсетшi бiзге. Егер бұл райыңнан қайтпасаң бiз сенi тасаттық қылып өлтiремiз. Одан соң олар бiр-бiрiне былай дедi: – Тәңiрлерiңдi тәрк етпеңдер. Уадтан, Суағдан, Яуықтан, Яғұстан және Насырдан (бұлардың бәрi пұттардың атауы) ешқашан безбеңдер. Сөйтiп менмен топ Нұхтан, алейһиссәлам, бойын аулақ салды. Қауымына көңiлi қалған Нұх, алейһиссәлам, Аллаһ Та`алаға жалбарынды: – О,Тәңiрiм! Мен жұртыма күндiз-түнi уағыз айттым. Бiрақ олар тыңдамақ түгiлi менен бойларын аулақ салды. Ей, Раббым! Жер бетiнде бiрде-бiр дiнсiздi қалдыра көрме! Оларға ақыреттiк азабыңды жiбермесең, күнәһарлар мен дiнсiздердiң жер бетiнде қаптап кетерi сөзсiз. Жаратушы, жамандығыңнан сақтай гөр, Өзiңе иман айтқан мүминдерге ақ жолыңды бере гөр. Күнәһар қауымды көбейтпей, азабыңды жiбере гөр. Аллаһ Та`ала оның тiлегiн қабыл алды. – Ей, Нұх! – дедi Аллаһ Та`ала. – Сен оған бола күйiнбе де қорланба. Мен жер бетiне топан су қаптатамын да, саған ерген мүминдерден басқа кәпiрлердiң көзiн жоямын. Аллаһ Та`ала оған үлкен кеме жаса деп бұйырды. Нұх, алейһиссәлам, Тәңiрдiң әмiрiн орындауға кiрiстi. Ары-берi өткен дiнсiздер Нұхты, алейһиссәлам, тәлкек қылып күлiп жүрдi. – Ей, Нұх! Сен кеше ғана өзiңдi Аллаһтың елшiсiне балап бiзге уағыз айтып жүр едiң, бүгiн ағаш шауып, кеме жасауға көшкенсiң бе? Тақуалықтан ұсталықты артық көргенсiң-ау, сiрә?. – Азырақ шыдай тұрыңдар, – дедi Нұх, алейһиссәлам. – Сосын бiлесiңдер!. – Мұндай ақымақты көрсек көзiмiз шықсын, – дедi адамдар. – Бiр күнi өзiн пайғамбармын деп жар салады, бiр күнi ағаш шабады. Есуас. Нұх, алейһиссәлам, алып кеме жасап болған кезде Аллаһ Та`ала оған жер бетiндегi жан-жануарлар мен жәндiктердi жұп-жұптан кемеге салуын бұйырды. Одан соң туыстары мен Нұхтың, алейһиссәлам, өзi және Аллаһқа иман айтқан мүминдер мiнуге тиiс болды. Өйткенi Аллаһ Та`ала жер бетiне бұрын соңды болмаған топан су қаптатуды ниет еттi. Нұх, алейһиссәлам, Аллаһ Та`аланың әмiрiн орындап болған соң мүминдердi ертiп кемеге кiрдi. Бiрақ оның баласы кемеге мiнуден бас тартты. Аздан соң күштi дауыл көтерiлiп, аспан түнерiп сала бердi. Күн күркiреп, найзағай жарқылдады. Аспанның түбi тесiлiп кеткендей жаңбыр толассыз жауды, жерден бұлақ көздерi ашылып, су бiртiндеп көтерiлiп келе жатты. Дәл бұлай болар деп күтпеген дiнсiздер, жан сақтау үшiн тауға қарай жүгiре жөнелдi. Нұх, алейһиссәлам, тауға беттеп бара жатқан баласына дауыстады: – Балам имансыздарға ерме, кемеге шық. Құйқасы шымырлап, жүрегi аттай тулаған Нұх, алейһиссәлам, баласын райдан қайтаруға тырысты. – Балам, бүгiн Аллаһтың рақымы түспеген бiрде-бiр пенде тiрi қалмайды. Бiрақ баласы оған құлақ аспай өз жөнiмен тарта бердi. Осы кезде бiр үлкен толқын көтерiлдi де, бала көзден ғайып болды. Мұны көрiп отырған кеме iшiндегiлер Аллаһқа бұрынғыдан бетер мiнәжат қып жалбарына түстi. Нұх, алейһиссәлам, Аллаһқа жалбарынып мiнәжат еттi: – О, жаратқан Ием! Балам менiң нәсiлiмнен едi, құтқара гөр! Сен бәрiн көрiп, бәрiн бiлiп тұратын рақымдылардың рақымдысысың ғой. – Ей, Нұх! – дедi Аллаһ Та`ала. – Сен өзiң бiлмейтiн нәрсеге таласып, маған мiнәжат етушi болма. Ақиқатында имансыз ұл сенiң үмметiңнен емес. Өзiнiң қателiгiн түсiнген Нұх, алейһиссәлам, Аллаһқа мiнәжат етiп тәуба келтiрдi. "О, Жаратқан Ием! Нағыз бiлгiр, нағыз дана Өзiңсiң. Сенiң үкiмiңнен асқан әдiлет жоқ. Бiздi ақ жолыңа бастай гөр!”. Кеме таудай-таудай толқындардың арасында жүзiп келе жатты. Күннен-күнге тасқын күшейiп, су биiк таулардың ұшар басына дейiн көтерiлдi. Ақырында олар да су астында қалды. Кемедегiлерден басқа жер бетiнде бiрде-бiр тiрi жан қалмады. Осы кезде Аллаһ Та`ала жер мен көкке, әмiр берiп тасқын суға тоқтауды бұйырды. Жаңбыр басылып, күн ашылды. Толқыған теңiз жер астына тартылып бара жатты. Кеме Жуди тауының басына келiп тоқтады. Нұх, алейһиссәлам, кеменiң терезелерiн ашып сыртқа көз тастады. Терезеден түскен жарықты көргенде кеменiң iшiндегi жан-жануарлар шулап, адамдар шаттанып айқайлап азан-қазан болды. – О, Аллаһ Өзiң сақтай гөр! – Нұх, тезiрек есiктi аш! – дедi олар тағатсызданып. – Сәл шыдай тұрыңдар, – дедi Нұх, алейһиссәлам, оларға. – Сыртқа шықпас бұрын алдымен жердiң жағдайын бiлiп алайық. Сыртқа шығуға болатынына әбден көзi жеткен кезде Нұх, алейһиссәлам, кеменiң есiгiн ашты. Аман қалған жануарлар қайтадан жер бетiне тарап кеттi. Нұх, алейһиссәлам, топаннан кейiнгi тап-таза топыраққа аяқ басты. Сөйтiп тоғыз жүз елу жыл жасаған Нұх, алейһиссәлам, жан-жануарлар мен Аллаһқа иман келтiрген мүминдердi топаннан сақтап қалуға себепшi болды. – Ей, Нұх! – дедi Аллаһ Та`ала. – Сендер үшiн жер бетiне ризық тараттым. Игiлiгiн көрiңдер!. Аллаһтың елшiсiн жоққа шығарып, Құдайдың қарғысына ұшыраған күнәһар қауым топан суға батып набыт болды. Ал Аллаһқа иман айтқан мүминдер жер бетiндегi тiршiлiктерiн жалғастыра бердi. Шапағат-Нұр.