Нұрпейіс Байғанин: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

'''Байғанин Нұрпейіс''' (1860, қазіргі Ақтөбе облысы Байғанин ауданы — 9.4.1945, Ақтөбе) — [[халық]] [[ақын|ақыны]], [[жырау]]. Қазақстанның еңбек сіңдірген өнер қайраткері (1939). Әкесі Байғана жоқшылықты көп көрген. Анасы [[Үміт]] [[әнші]], [[домбырашы]] әрі [[ақын]] болыпты, айтыстарға қатысқан. Ол ақындық өнерді ең алғаш анасынан үйренген. 16 — 17 жасынан-ақ “бала жыршы” атанады. Кейіннен [[Абыл]], [[Шернияз]], [[Нұрым]], [[Қашаған]], [[Ақтан]], [[Қазақбай]], [[Сабыр]] тәрізді белгілі ақындардан үлгі алып, бірқатарымен айтысқа түседі, батырлық жырларды үйренеді. Байғанин Нұрпейіс негізінен батырлықты, адамгершілік пен адалдықты, әділдік пен ізгілікті дәріптейтін, [[халық]] сүйіп тыңдайтын “Құбығұл”, “Төрехан”, “Қобыланды”, “Ер Тарғын”, “Алпамыс”, “Қыз Жібек”, “Айман — Шолпан” сияқты жыр, дастандарды жырлаған. Байғанин Нұрпейіс жырлаған “[[Қобыланды Батыр|Қобыланды батыр]]” жыры — осы жырдың басқа ақын-жыршылар айтқан нұсқаларынан көлемі молы, оқиғасы жағынан мазмұндысы. Байғанин Нұрпейіснің ертеректе жырлаған дастан, жыр нұсқалары кезінде жазылып алынбаған. Ол эпостық жырларды айтумен қатар, дайын сюжеттерді пайдалана отырып, халықтық, әлеуметтік мәселелерге арналған “Ақкенже”, “Нарқыз” сияқты өз туындаларын шығарды. “Ақкенже” дастанында қазақ әйелдерінің тағдыры сол кезеңдегі нақты өмір мәнімен үндес, жан-жақты суреттеледі. “Нарқыз” — қазақ әйелдерін бостандыққа шақырған, идеясы анық, көркемдігі жоғары шығармаларының бірі. Байғанин Нұрпейіснің дастан, эпостық жырларынан басқа да сатиралық өткір, қысқа өлеңдері және “Кектің дауысы”, “Қазақбаймен айтыс” сияқты көлемді шығармалары бар. Байғанин Нұрпейіс шығармашылық жағынан толысып, халық құрметіне бөленген шағында отансүйгіштік, халық тағдыры, т.б. тақырыптарды кеңінен жырлады (“Қазақстан”, “Гүлденген заман”, “Өңімдегі жұмбақ”, “Ғажайып көрмеде”, “Москва”, т.б.). 1938 жылы [[Жамбыл Жабаев|Жамбыл Жабаевтың]] мерейтойына қатысып, “Ақын шабыты”, “[[Жамбыл Жабаев|Жамбылға]]”, “Көрімдік”, “Ғасырдың қарт [[Бұлбұл|бұлбұл]]ы”, т.б. жырлар шығарды. Бүкілодақтық [[Ауыл шаруашылығы|ауыл шаруашылық]] көрмесінің ашылу салтанатына, Қазақстан жазушыларының екінші съезіне (1939) қатысты. Ақынның кейіннен “Өрістегі өмір” (1938), “Ақын” (1939), т.б. дастандары жарияланды. “Ер туралы жыр” (1942), “Жиырма бес” (1942) поэмалары [[Кеңес одағының батыры|Кеңес Одағының Батырлары]] [[Нарсұтбай Есболатов]] пен [[Төлеген Тоқтаров]]тың ерлігіне арналған. Ол батырлық туралы жырларында ауыз әдебиетінің үлгілерін шебер пайдаланып, оны жазба әдебиеттің биігіне көтере білді. Көп жасаған, көп көрген, көп үйреніп, көп жырлаған, [[қазақ халқы]]ның мол сөз қазынасын меңгере, пайдалана білген ақынның шығармалары терең мағыналы, өткір тілді, [[Шешендік|шешен]]дік сөздерге, мақал-мәтелге, афоризмге толы. Байғанин Нұрпейіснің “Ақын шабыты”, “Ақынға”, “Отарба”, “Зор [[майдан]]ға шапшаң бар”, т.б. өлеңдері дәстүрлі терме мәнерінде жазылған. ▼

[[Ақын]] жыр алыбы [[Жамбыл]] сияқты Қазақстанның біраз жерлерін аралап, [[Алматы]], [[Мәскеу]] қалаларында болып, ертеден келе жатқан жыраулық дәстүрді халқына қайта тарту етті. 1938 жылдан бастап Байғанин Нұрпейісге әдеби хатшы белгіленіп, ақын шығармаларын М. Хакімжанова, Қ. Шаңғытбаев, Е. Ахметов, т.б. ақындар ұқыпты түрде дер кезінде қағазға түсіріп отырды. Байғанин Нұрпейіснің өмірі мен шығарм. Е. Ысмайыловтың, О. Нұрмағамбетованың, К. Сейдехановтың зерттеулерінде қарастырылған. [[Ақтөбе]] облысында [[Байғанин ауданы]] бар. Ақтөбе және басқа қалалардағы көшелер мен мектептерге ақын аты берілген. Байғанин Нұрпейіс “Құрмет белгісі” орденімен марапатталған. <ref> Қазақ энциклопедиясы, 2 том; </ref>▼

*Таңд., 1945; Шығ. жин., А., 1956; Избр. произведения, А.-А., 1946; ▼

{{wikify}}▼