Адаптация: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

'''[[Адаптация|Адаптация']]'' ({{lang-la|adaptatio}} — бейімделу) — [[жануарлар]] организмдерінің, олардың мүшелер жүйелерінің [[Құрылыс|құрылысы]] мен қызметі жағынан белгілі бір [[тіршілік]] ортасына бейімделу [[процес|процесі]]. </br>

Адаптация теориясы ({{lang-la|adaptatio}}бейімделу, икемделу) — үндіеуропалыкфлективті формалардын шығу тегі туралы 19 ғасырдың ортасында ұсынылған ғылыми болжамдардын бірі. Ол бойынша сөз түрлендіруші-қосымшалар мен есімдіктер бір-біріне тәуелсіз дербес дамыған, тек кейін грамматикалык мағыналарды білдіру үшін өзара бейімделген. Адаптация теориясысын [[Бопп|Бопптын]] [[агглютинация теория|агглютинация теориясына]] қарама-қарсы ұсынған — [[санскрит тілі|санскрит тілін]] зерттеуші [[Людвиг]]. Онын түсіндіруінше, үнді- еуропалыкесім мен [[Етістік|етістіктін]] жалғаулары алғашында жинакты сілтеу мағынасындағы негіздерді жасайтын суффикстер болган. Бірақ әртүрлі мағыналар мен катынастарды білдіру қажеттілігіне байланысты бұл көне негіздер [[ФЛЕКТИВТІ ТІЛДЕР|флективті]] [[мағына]] беретін болған да, ал олардын бүрынғы суффикстері жана грамматикалык категорияларды білдіруге бейімделген. Адаптация теориясы Боппка қарсы бағытта [[эволюция]] теориясымен сабақтасып жатыр (Ф. фон [[Шлегель]]). [[Агглютинация]] теориясынан бұрын шыккан, бірак жақтаушылары аз болған бұл [[теория]] бойынша, жалғаулар — алғашқы, ал [[есімдік]] — жалғаулардан шыққан кейінгі элементтер деп түсіндіріледі.