Василий Андреевич Жуковский: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

'''Василий Андреевич Жуковский''' – орыс ақыны. Орыс әдебиетінде романтизмнің негізін салушылардың бірі.<ref>“Қазақстан”: Ұлттық энцклопедия/Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы “Қазақ энциклопедиясы” Бас редакциясы, 1998 ISBN 5-89800-123-9</ref> Помещик [[Бунин Иван Алексеевич|А.И. Буниннің]] заңсыз қалыңдығы – тұтқын түрік қызы Сальхиден туған. 1797 – 1801 жылдары [[Мәскеу]] университетінің жанындағы пансионда оқыған. 1812 жылы француз-орыс соғысына қатысты. 1815 жылы патша сарайына алынып, 1826 жылдан Ресей тағы мұрагерінің тәрбиешісі болды. А.С. Пушкинмен таныс болған. Ол өзінің патшаға жақындығын пайдаланып, декабрьшіл ақындардың, [[Шевченко, Тарас Григорьевич|Т.Г. Шевченконың]], М.Ю. Лермонтовтың, [[Пушкин, Александр Сергеевич|А.С. Пушкиннің]] жазасын жеңілдетуге көмектесті. Ресейде Орта Азия мен Қазақстанды зерттеумен айналысатын “Азия академиясын” құруды ұсынды. Жуковский 19 ғасырдың 30-жылдарынан бастап, көбінесе, шет елдерде тұрды. “Село молалары” атты тұңғыш өлеңі (Т.Грей өлеңінің аудармасы) 1802 жылы жарияланды. “Людмила” (1808), “Светлана” (1808 – 12), “Эол арфасы” (1814) балладалары Жуковскийді ақын ретінде танытты. Жуковский орыс әдебиетінде психол. лириканың негізін салды. Гомердің “Одиссейін” (1849), шығыс эпостарын (“Рүстем – Зораб”, 1847), Байрон, Шиллер шығармаларын орыс тіліне аударды. <ref>Батыс ҚазақҚазақстан энциклопедиясыоблысы. Энциклопедия. — Алматы: «Арыс» баспасы, 42002
ISBN том;9965-607-02-8 </ref>

[[Санат: ТұлғаТұлғалар]]