'''Зингшпиль''', (нем. sіngspіel; ''sіngen'' – ән айту және ''spіel'' – ойын) – [[комедия]]лықкомедиялық операның бір жанры. [[Немістер|Неміс халқының]] халқының ертедегі тұрмыстық пьесалары негізінде пайда болған. Солтүстік-неміс Зингшпилі 18 ғ-да балладалық ағылшын операсының ықпалымен қалыптасты. Зингшпильдің еркін дамуы 1752 жылы ([[Австрия|Австрияда]]да – И.Гайднның “Ақсақ жыны”, Германияда И.Штандфустың “Бостандықтағы сайтаны”) басталды. И.А. Хиллердің Зингшпильдері көрермен ықыласына бөленді. Зингшпильдің әдеби мазмұнын дамытуда В.Гетенің ықпалы мол болды. Солтүстік-неміс Зингшпиліне қарағанда австриялық Зингшпильдің музыкалық драматургиясы дамыған және операға жақындау болды. И.Гайдн, К.Диттерсдор (“Дәрігер және дәріханашы”), В.Мюллер (“Сайтан диірмен”) және т.б. шығармаларында Зингшпиль жанры өз орнын тапты. Жанрдың шарықтауы австриялық Зингшпильдің классикалық үлгілерін жасаған В.А. Моцарттың шығармаларымен (“Серальдан алып қашу”, “Сиқырлы сыбызғы”) байланысты. [[Моцарт, Волфгаң Амадеус|Моцарт]] дәстүрінің жалғасын [[Людвиг ван Бетховен|Л. ван [[Бетховен]], Ф.[[Шуберт, Франц|Ф. Шуберт]], К.М. [[фон Вебер]], А.Лорцинга, О.Николай шығармаларынан көруге болады. Зингшпильдің кейбір сипаттары 20 ғ-да мюзикл жанры түрінде қайта дами бастады. <ref>[["Қазақ Энциклопедиясы"]],4 том 3 бөлім </ref>
