'''Сүгір Әлиұлы''' (1882, казіргі Оңтүстік Қазақстан облысы Созақ ауд. - 1961, сонда) - [[күйші]]-''[[композитор'']]. Ықыластың шәкірті. Жастайынан ел арасында ''"домбырашы Сүгір"'' атанды. Сүгірдіңдің ''"Тел қоңыр"'', ''"Майда қоңыр"'', ''"Шалқыма"'', ''"Ыңғай төк"'', ''"Қос басар"'', ''"Бес жорға"'', "Боз інген", "Ілме", "Ақжелең", "Амангелдіге арнау", "Аққу", т.б. күйлері бар. С.Сүгір домбырада оң бүраумен қатар теріс бүрауды да пайдаланған, әрі төкпе күй мен шертпе күйлердің үздік шебері болған. С-діңСүгірдің шерту әдістері мен күй сарынында Сарыарқаның шертпе күйлеріне үқсамайтын айрықша интонация бар. Ол [[домбыра]] үнін [[қобыз]] үніне жақындатып, Ықыластың көптеген күйлерін домбыраға түсірген. Сондықтан күйлерінде қобыз үні басым. С.Сүгір күйлері 1964 ж. түңғыш рет халық аспаптар оркестрінде орындалып, 1968 - 69 ж. [[Нота|нотаға]] түсірілді. Оның күйлерін насихаттаушылар: Ж.Қаламбаев, Т.Момбеков, У.Бекенов, Г.Асқаров, т.б. С-дің өнері туралы жазушы Т.Әлімқұлов әңгімелер, ақын Б.Батырбекова поэма ("Күйші Сүгір") жазды.<ref>Қазақ мәдениеті. Энциклопедиялық анықтамалық. Алматы: “Аруна Ltd.” ЖШС, 2005 ISBN 9965-26-095-8</ref>
