Костас Варналис: Нұсқалар арасындағы айырмашылық
(Айырмашылық жоқ)
|
08:30, 2011 ж. қарашаның 11 кезіндегі нұсқа
Костас Варналис (гр. Κώστας Βάρναλης; 26 ақпан 1884, Бургас, Болгария — 16 желтоқсан 1974, Афина) —грек жазушысы және қоғам қайраткері. Болгарияда грек етікшісі Яннакос Бубустың отбасында туған. Пловдивта мектеп пен педагогикалық училищені бітірген соң, Афина университетіне философия факультетіне түседі.[1]
1909 жылы бітірген соң гимназияда мұғалім, кейін мектеп директоры болады. 1918 жылы мемлекеттік стипендияны алады да, 1919-1921 жылдарда Парижде болып Сорбоннада филология және эстетика дәрістерін тыңдайды.
Алғашқы кітабы – «Соты» (гр. Κηρήθρες) өлеңдер жинағы 1905 жылы студент болған кезінде жарыққа шығады. 1919-1922 жылдары грек-түрік соғысында гректердің жеңілісі, Ресейдегі көтеріліс оқиғалар және Парижде Ромен Роллан мен АнриБарбюспен танысуы оның көзқарасын өзгертуге септігін тигізеді.
Еңбектері
- «Паломник» («Ο Προσκυνητής», 1919),
- «Свет, который жжёт» («ΤοΦώς που καίει», 1922 году)
- «Рабы в осаде» («ΣκλάβοιΠολιορκημένοι», 1927)
- «Свободныймир» («Ελεύθεροςκόσμος», 1965),
- «Гнев народа» («Οργή λαού», опубликованная посмертно в 1975).
- «Соломос без метафизики» («ΟΣολωμόςχωρίςμεταφυσική», 1925),
- «Эстетика — критика» («ΑισθητικάΚριτικά», 1958)
- «Аттал III» («ΆτταλοςοΤρίτος», 1972)
Өзінің көзқарасы үшін жазушы қуғынға ұшырады: 1925 жылы мұғалімдік жұмысынан шығарылды, 1935 жылы айдауға кетеді. 1934 жылы КСРО-ға шақырылып, кеңес жазушыларының алғашқы съездіне қатысады. 1959 жылы «За укрепление мира международами» атты Халықаралық Ленин сыйлығымен марапатталады.