Кеңес дәуіріндегі орыс театры: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

Content deleted Content added
ш Бот: Санат:К дегеннен аластатты
Өңдеу түйіні жоқ
2-жол:
XX ғасырдың басында [[Мейерхольд|В.Э.Мейерхольд]] пен [[Таиров|А.Я.Таиров]] режиссура бойынша әр түрлі бағытта экспериментті ізденістер жүргізді.
20-жылдары театрларда Қазан күтерілісінің оқиғаларына кұрылған К.А.Треневтің "''Любовь Яроваясы''", [[Билль-Белоцерковский|В.Н.Билль-Белоцерковскийдің]] "Теңіз дауылы" [[Иванов|В.В.Ивановтын]] "''Бронепоезд 14—69''"сияқты пьесалары қойыла бастады. 1922 жылы 29 қазанда [[Мартинэ|М.Мартинэнің]] "''Түн''" пьесасымен Революция театры, кейіннен [[Мәскеу|Мәскеудің]] Маяковский атындағы театры тұнғыш рет шымылдық ашты.</br>[[Сурет:Meyerhold reads Chekhov's The Seagull in 1898.jpg|thumb|right|Всеволод Эмильевич Мейерхольд]]
'''''[[Мейерхольд Всеволод Эмильевич|Всеволод Эмильевич Мейерхольд]] (1874—1940)''''' — режиссер, актер, 1923 жылдан Ресейдің Халық артисі. Арғы тегі [[Германия|Германиядан]] шыққан кәсіпкер отбасында туған. 1895 жылы Мәскеу университетінің заң факультетіне, 1896 жылы Мәскеу филормониялық қоғамы жанындағы музыкалық-драмалық училищенің драма класының екінші курсына түсіп оқыды. Оны бітіргеннен кейін, 1898 жылы Мәскеу Көркем театрының кұрамына қабылданды. Театрда [[Треплев]], [[Тузенбах]] (А.П.Чеховтың "Шағаласы" мен "Апалы-сіңлілі үшеуінде"), [[Мальволио]] ([[Шекспир, Уиллиам|Шекспирдің]] "Он екінші тунінде"), [[Иоганнес]] (Г.Гауптманның "Жалгыздарыида") рөлдерін орындап, актерлік өнерінің өзіндік қырын байқатты. 1902 жылы Көркем театрдан кетіп, 1905 жылға дейін өзі ұйымдастырған "Жаңа драма жолдастығы ("Товарищество новой драмы"; [[Херсон]], [[Тбилиси]]) труппасын басқарды. Актерлікпен қатар режиссерлік өнерге де бет бұрды. Мейерхольдтің стильшілдікке, шартты театр қағидалары мен [[символизм]] поэтикасына бой ұрған көркемдік бағдарламасы осы кезде қалыптаса бастады. Поварскаядағы студия мен Комиссаржевская театрындағы режиссурасы батыл ізденістер мен экспериментке негізделді. 1908 жылдан [[Александрин театры|Александрин]] мен [[Мариин театры|Мариин театрында]] ([[Петербург]]) режиссерлік қызметін одан әрі жалғастырып, классикалық театр формаларын қайта жаңғырту міндетін алға қойды.</br>
Қазан төнкерісінің жеңісінен кейін Мейерхольд жаңа кеңес театрын ұйымдастыру ісіне бөлсене атсалысты. Ол көрермендер жүрегіне театр арқылы жол табу мақсатын көздеді. Осыған орай сахналық өнерді революциялық дәуірмен үндестіруге, жарқын ойын-сауыққа толы саяси-үгіт театрын құруға ұмтылған "Театрлы Октябрь" бағдарламасын жасады. В.В.Маяковскийдің "мінбе" мен "ойын-сауықты" өзара ұштастыруға негізделген поэтикасына сойкес ақынның "Мистерия-буфф" "Қандала", "Монша", ''[[Верхарн|Э.Верхарнның]]'' "Таң шапагы", ''[[Эрдман|Н.Р.Эрдманның]]'' "Мандат", ''[[Вишневский|В.В.Вишневскийдің]]'' "Соңғы шешуші кезең", [[Герман|Ю.П.Германның]] "Кіріспе" спектакльдерін қойды. Мейерхольд шығармашылығының қайшылығы классикалық туындыларды, А.Н.Островскийдің "Орманын" Н.В.Гогольдің "Ревизорын" қоюда айқын көрінді. 1920—1938 жылдары Мейерхольд атындағы театрды және 1922—1924 жылдары Революция театрын басқарды. Музыкалық спектакль мен фильм қойып, киноға түскен. Мейерхольд атындағы (1923 жылдан бері осылай аталады) театр қызметінің бағыт-бағдары оған жетекшілік еткен В.Э.Мейерхольдтың режиссерлік өнермен тығыз байланысты..</br>[[Сурет:Vakhtangov Yevgeny 1915 gost u Laura.jpg|thumb|left|Евгений Багратионович Вахтангов]]
'''''[[Вахтангов Евгений Багратионович |Евгений Багратионович Вахтангов]] (1883—1922)''''' — режиссер, актер. Студенттердің драмалық студиясы (кейін "Мансуров" студиясы деп аталды) деп аталған театр студиясының негізін салып, оған 1913 жылдан басшылық етті. Бұл 1921 жылы Мәскеу Көркем театрының 3-студиясына, ал 1926 жылы Евгений Вахтангов атындағы драма театрына айналды. Вахтангов темекі фабрикасы қожасының отбасында туған. 1903 жылы Мәскеу университетінің жаратылыстану, кейіннен заң факультетіне түсіп оқыды. 1901 жылдан бастап драмалық әуесқойлар үйірмесіне актер, спектакль қоюшы ретінде қатысқан. Оған Мәскеу Көркем театры күшті әсер етті. Осы жылдары Владикавказдың "Терек" газетіне театр жайлы әңгімелер мен мақалалар жазып тұрды.</br>