Кеңес дәуіріндегі орыс театры: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

Content deleted Content added
Өңдеу түйіні жоқ
Өңдеу түйіні жоқ
5-жол:
Қазан төнкерісінің жеңісінен кейін Мейерхольд жаңа кеңес театрын ұйымдастыру ісіне бөлсене атсалысты. Ол көрермендер жүрегіне театр арқылы жол табу мақсатын көздеді. Осыған орай сахналық өнерді революциялық дәуірмен үндестіруге, жарқын ойын-сауыққа толы саяси-үгіт театрын құруға ұмтылған "Театрлы Октябрь" бағдарламасын жасады. В.В.Маяковскийдің "мінбе" мен "ойын-сауықты" өзара ұштастыруға негізделген поэтикасына сойкес ақынның "Мистерия-буфф" "Қандала", "Монша", ''[[Верхарн|Э.Верхарнның]]'' "Таң шапагы", ''[[Эрдман|Н.Р.Эрдманның]]'' "Мандат", ''[[Вишневский|В.В.Вишневскийдің]]'' "Соңғы шешуші кезең", [[Герман|Ю.П.Германның]] "Кіріспе" спектакльдерін қойды. Мейерхольд шығармашылығының қайшылығы классикалық туындыларды, А.Н.Островскийдің "Орманын" Н.В.Гогольдің "Ревизорын" қоюда айқын көрінді. 1920—1938 жылдары Мейерхольд атындағы театрды және 1922—1924 жылдары Революция театрын басқарды. Музыкалық спектакль мен фильм қойып, киноға түскен. Мейерхольд атындағы (1923 жылдан бері осылай аталады) театр қызметінің бағыт-бағдары оған жетекшілік еткен В.Э.Мейерхольдтың режиссерлік өнермен тығыз байланысты..</br>[[Сурет:Vakhtangov Yevgeny 1915 gost u Laura.jpg|thumb|left|Евгений Багратионович Вахтангов]]
'''''[[Вахтангов Евгений Багратионович |Евгений Багратионович Вахтангов]] (1883—1922)''''' — режиссер, актер. Студенттердің драмалық студиясы (кейін "Мансуров" студиясы деп аталды) деп аталған театр студиясының негізін салып, оған 1913 жылдан басшылық етті. Бұл 1921 жылы Мәскеу Көркем театрының 3-студиясына, ал 1926 жылы Евгений Вахтангов атындағы драма театрына айналды. Вахтангов темекі фабрикасы қожасының отбасында туған. 1903 жылы Мәскеу университетінің жаратылыстану, кейіннен заң факультетіне түсіп оқыды. 1901 жылдан бастап драмалық әуесқойлар үйірмесіне актер, спектакль қоюшы ретінде қатысқан. Оған Мәскеу Көркем театры күшті әсер етті. Осы жылдары Владикавказдың "Терек" газетіне театр жайлы әңгімелер мен мақалалар жазып тұрды.</br>
1909 жылы Мәскеудегі [[Адашев|А.И.Адашевтың]] театр мектебіне оқуга тњсті. Оның ұстаздары [[Сулержицкий|Л.А.Сулержицкий]], [[Лужский|В.В.Лужский]], [[Леонидов|Л.М.Леонидов]], [[Качалов|В.И.Качалов]] болды. Мұны бітіргеннен кейін 1911 жылы Мәскеу Көркем театрының кұрамына қабылданды. Ол Л.Н.Толстойдың "Тірі өлігінде" Цыганның, Метерлинктің "Көк кұсында" Канттың, Шекспирдің "''[[Гамлет|Гамлетінде]]''" Екінші актердің, т.б. рөлдерді ойнады. Вахтангов жасаған сахналық тұлғалар өзінің өткір мінезділігімен, терең психологиялық бояуымен ерекшеленеді: [[Текльтон]] (Ч. Диккенстің "Пеш үстіндегі шілделіғі" бойынша), Фрезер (Бергердің "Тасқынында"), Сайқымазақ (Шекспирдің "Он екінші түнінде"). Өткір сахналық түр мен пластика оның режиссерлік љнерінен де (Гауптманның "Дүние думаны" мен Бергердің "''Тасқыны''" 1913,1919) байқалады. Вахтангов Мәскеу Көркем театры жанындағы 1-студияның жұмысына қызу араласып, К.С.Станиславский жүйесі мен идеясын белсенді түрде насихаттады. 1920—1922 жылдары [[Чехов, Антон|А.П.Чеховтың]] "Үйлену тойы" М.Метерлинктің "Әулие Антонидің кереметі", Й. А.Стриндбергтің "XIV Эрик", Анскийдің "Гадибук" және К.Гоццидің "Турандот ханшайым" спектакльдерін қойды. Соңғысын [[Станиславский|К.С.Станиславский]], [[Немирович-Данченко|В.И.Немирович- Данченко]], т.б. театр кайраткерлері сахналық өнерді байытып, театрда тың жол ашқан ірі шығармашылық жеңіс деп бағалады. Спектакль өсем пластикалық ою-өрнекке, сахналық ойнақы, музыкалық-ырғақты өрекетке толы болды. Бұл кейіннен театрдың жалпы шығармашылық ерекшелігін, бет-бағдарын айқындап, оның тарихынан елеулі орын алды. Осы спектакльдерде асыл махаббат жырланды, екіжүзділік пен тоғышарлық қатты сыналды.<ref>Өнер: Жалпы білім беретін мектептің жаратылыстану-математика бағытындағы
11-сыныбына арналған оқулык/Қ.Болатбаев, Е.Қосбармақов, А.Еркебай. — Алматы: "Мектеп" баспасы, 2007.
ISBN 9965-33-998-8</ref>
13-жол:
{{wikify}}
 
[[Санат:ӨнерТеатр]]