Александр Леонидович Яншин

Яншин Александр Леонидович (28.3.1911 жылы, Смоленск қаласы – 9.10.1999, Мәскеу) – геолог, геологиялық - минералдық ғылым докторы (1952 жылы), КСРО ғылым академиясының академиясында (1958 жылы), 1983 жылдан вице - президенті. Социалистік Еңбек Ері (1981 жылы). Геологиялық барлау жұмыстарын Орал маңы мен Оңтүстік Оралдың агрономикалық кен орындарын зерттеуден бастаған (1929 – 30 жылдары). 1936 – 58 жылы КСРО ғылым академиясының Геология институтында, 1958 – 82 жылы КСРО ғылым академиясының Геология, геофизика, геохимиялық бөлімінің академия - хатшысы, КСРО ғылым академиясының Сібір бөлімінің Геология және геофизика институты директорының орынбасары, 1982 – 88 жылы КСРО ғылым академиясының вице-президенті және Литосфера инститтутының директоры қызметтерін атқарды. 1988 жылдан КСРО ғылым академиясының Президиумі жанында кеңесші болды. Негізгі ғылыми еңбектері Оңтүстік Оралдың, Арал маңы ойпатының солтүстік, Орта Азия мен Сібір геологиясына арналған. Ол “Жас платформалар” туралы ілімнің негізін салушы, бор, палеоген, неоген кезеңдерінің стратиграфиялық сұлбасын жасаған. Фосфорит, калий тұздарын, жанғыш газдар, т.б. пайдалы қазбаларды, Батыс Қазақстан мен Оңтүстік Сібірде бірқатар артезиан алаптарын ашуда Яншин зерттеулері маңызды рөл атқарды. Қазақстанның батыс бөлігін зерттеудегі ғылым нәтижелерінің бірі – “Геология Северного Приаралья” атты монографиясы үшін оған А.П. Карпинский атындағы сыйлық берілді (1953 жылы). Ол 1965 жылы жасалған Қазақ КСРінің 1:1500000 масштабтық геологиялық картасы редакторларының бірі. 2 мәрте КСРО Мемлекеттық сыйлығының лауреаты (1969, 1978 жылдары). 3 рет Ленин, 2 рет Еңбек Қызыл Ту, “Құрмет белгісі”, Еңбек даңқы ордендерімен және медальдармен марапатталған. [1]

Яншин Александр Леонидович

Сілтемелер өңдеу

Дереккөздер өңдеу

  1. 1. «Қазақстан»: Ұлттық энцклопедия / Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы «Қазақ энциклопедиясы» Бас редакциясы, 1998 жыл. ISBN 5-89800-123-9, X том