Ақылсыздық - «қалыпты» әлеуметтік индивидуумның жұмыс істеуін бұзатын және түсініксіз, болжауға жатпайтын мінез-құлыққа әкелетін естің абыржуы (естен ауысу). Әлеуметтік әдебиетте бұл термин көбінесе әлеуметтік стигмация және әлеуметтік бақылаудың кең құбылысы ретінде талданады. Фуко үшін, мысалы «ақылсыздықты» емдеудің жаңа тәсілдеріне әлеуметттік өкімет және бақылаудың, сонымен бірге, қоғамнан әлеуметтік шығарудың бір аспектісі жатады. Ақылсыздықтың әлеуметтік сипатын танып білу үшін, оның әлеуметтік негіздеріне және мағыналарына талдау жасау, сонымен бірге, автоматты басымдығы бола алмайтын медициналық және психиатриялық тұжырымдамалар қажет.[1]

Дереккөздер өңдеу

  1. Орысша-қазақша түсіндірме сөздік: Әлеуметтану және саясаттану бойынша / Жалпы редакциясын басқарған э.ғ.д., профессор Е. Арын - Павлодар: «ЭКО» ҒӨФ. 2006. - 569 б. ISBN 9965-808-89-9