Бақытсыздық

Бақытсыздық — тағдыр тауқыметін, қайғы-қасіретті, азапты, өлшеусіз бейнетті білдіретін этикалық ұғым. Бақытсыздық көп жағдайда қоғамдағы әділетсіздік, зорлық-зомбылық, дау-жанжал, кедейлік, табиғи апаттар салдарынан туады. Бұған, әдетте, әлеуметтік қатынастар сипаты, адам құқыларының шектелуі, өркениеттіліктің дамымауы, мәдениетсіздік, ел басқарудың өктем тәсілдері де кінәлі. Кейде басқа түсетін қайғы-қасіреттің (маскүнемдік, тойымсыздық, пендешілік, өзімшілдік, т.б.) көптеген түрлерін адам өзі тауып алады. Адамның теріс мінез-құлықтарынан (арсыздық, күншілдік, қызғаншақтық, т.б.) туатын қасіреттер де аз емес. Тіршіліктегі ең үлкен Бақытсыздық — ең жақын адамынан айырылу, тұрлаусыз, мағынасыз өмір сүру. Адам Бақытсыздықтан дүниемен үйлесімді өмір сүру арқылы ғана құтыла алады. Бақыт сияқты Бақытсыздық та жеке сезімдік сәттен гөрі, біртұтас қалыптылық көрінісіне жатады.