Дэвид Вудард
Дэвид Джеймс Вудард (ағылш. David James Woodard, /ˈwʊdɑːrd/ ; 6 сәуір 1964, Санта-Барбара, Калифорния, АҚШ) — американдық жазушы және дирижер. 1990-шы жылдары ол өзінің буддистік субъектінің қайтыс болу кезінде немесе аздап бұрын арнайы музыкалық композиция жасау тәжірибесін сипаттау үшін, реквием және артықшылықтың сөздік контаминациясы—преквием сөзін ойлап шығарды.[1][2]
| Дэвид Вудард David Woodard | |
 Дэвид Вудард | |
| Негізгі ақпарат | |
|---|---|
| Туған күні | |
| Туған жері |
Санта-Барбара, Калифорния |
| Мемлекет | |
| Мамандығы | |
| Жанрлары | |
| davidwoodard.com | |
 Аудио, сурет, видео Ортаққорда | |
Лос-Анджелесте Вудард дирижер және музыкалық директор болып қызмет еткен мемориалдық қызметтердің қатарына 2001 жылғы қазіргі Angels Flight (Періштенің Ұшуы) фуникулерінде өткен Leon Praport (Леон Прапорт) және оның жарақатталған жесірі Lola (Лола) жазатайым оқиғасына арналған азаматтық рәсім жатады.[3][4] Ол жабайы табиғат реквиемін орындады, соның ішінде жануардың құлаған жағалауында ойналған Калифорния Қоңыр Пеликанына арналған шығарма.[5][6]
Вудард бүкіл дүние жүзідегі көрме және мұражайларында қойылған жұмсақ психоактивті лампа—Dreamachine репликаларын жасағаны үшін танымал. Германия мен Непалда ол Der Freund әдеби журналдарына қосқан үлесі, оның ішінде түраралық карма, өсімдік санасы мен парагвайлық Нуева Германиясының жазбалары кіреді.[7]
Білімі өңдеу
Вудард Жаңа Қоғамдық Зерттеу мектебінде және Калифорния университеті, Санта-Барбара білім алған.
Нуева Германия өңдеу
2003 жылы Вудард Джунипер Хиллс (Лос-Анджелес аймағы) Калифорния Кеңесіне сайланды. Бұл лауазымда ол Парагвайдағы Нуева Германиямен бауырлас қала қарым-қатынасын құруды ұсынды. Жоспарын насихаттау үшін ол бұрынғы вегетариандық / феминистік утопияға саяхат жасап және оның коммуналдық басшылығымен кездесті. Бірінші сапарынан кейін ол қарым-қатынас жалғастыруды керек деп есептемеді, бірақ болашақ зерттеу жұмыстары үшін қоғамдастықта объектілер тапты. Оны әсіресе алып-сатарлық жоспарлаушы Рихард Вагнердің және күйеуі Bernhard Förster (Бернхардом Ферстер) бірге 1886-1889 жылдары колонияда жұмыс істеп өмір сүрген Elisabeth Förster-Nietzsche (Элизабет Ферстерниецшенің) прототрансгуманисттік идеялары қызықтырды.
2004 жылдан 2006 жылға дейін Вудард АҚШ-тың Вице-президенті Дик Чейнидің қолдауына ие болып Нуэва Германияға көптеген экспедицияларды басқарды.[9] 2011 жылы Вудард швейцариялық романист Christian Kracht (Кристиан Крахтқа) Ганновер Университетінің баспасы бойынша екі томдық, негізінен Нуева Германияға[10] қатысты маңызды жеке жазбаларын жариялауға рұқсат берді.[11] Frankfurter Allgemeine Zeitung: «[Вудард және Крахт] өмір мен өнер арасындағы шекараны бұзады»,—делінеді.[12] Кейінірек Der Spiegel баспасы Five Years[13] бірінші бөлімі Крахттың «Империум» романы үшін «рухани дайындық жұмыстары» болғанын айтады.[14]
Andrew McCann (Эндрю МакКанндың) айтуынша, «Крахт Вудардты бірінші қоныстанушылардың ұрпақтарының күрт төмендетілген жағдайда өмір сүріп жатқан жеріне сапар шегуге алып барды. Хат-хабарларға сәйкесінше, Крахт Вудардтың қауымның мәдени құндылықтарын зерттеуге құлшылығын және Байройттың Элизабет Фёрстер-Ницшедің отбасылық резиденциясы болған жерде миниатюралық опера театырын жасауды құптады.»[15] Соңғы жылдары Нуева Германия төсек пен таңғы асы бар, тарихи музей жасалған данышпан орынға айналды.
Dreamachine өңдеу
1989 және 2007 жылдар аралығында Вудард Brion Gysin (Брион Гизин) және Ian Sommerville (Ян Соммервилль) жасаған стробоскопты өнертапқыштықтың репликаларын жасады.[16][17] Ол электрлік лампаны айналатын мыс және қағаздан жасалған саңылаулы цилиндрді қосады, жабық көзбен қараған кезде ол есірткі улануына немесе түс көруге ұқсас психикалық ауытқуларды тудыруы мүмкін.[18][19]
Dreamachine-ді William S. Burroughs' (Уильям С. Берроузаның) 1996 LACMA (Лос-Анджелес графтығының көркем мұражайы) Кіру Порттары көрнекі ретроспективасына енгізгеннен кейін,[20][21] Вудард автормен достық қарым-қатынаста болды және оның 83-ші туған және соңғы күніне оған Dreamachine-нің «Богемдік Моделін» (қағаз) табыс етті.[22][23] Сотбис 2002 жылы аукционда бұрынғы машинаны жеке коллекторге сатты, және соңғысы Спенсер Өнер Мұражайында Берроуз мүлігінің кеңейтілген кредитінде орнатылған.[24]
Дереккөздер өңдеу
- ↑ Карпентер, С., «In Concert at a Killer's Death», Лос-Анджелес Таймс, 9 мамыр, 2001 ж.
- ↑ Раппинг, А., Вудард портреті (Сиэтл: Getty Images, 2001 ж).
- ↑ Рейх, K., «Family to Sue City, Firms Over Angels Flight Death», Лос-Анджелес Таймс, 16 наурыз, 2001 ж.
- ↑ Доусон, Дж., Los Angeles' Angels Flight (Mount Pleasant, SC, АҚШ: Arcadia Publishing, 2008 ж), 125 бет.
- ↑ Манзер, Т., «Pelican's Goodbye is a Sad Song», Press-Telegram, 2 қазан, 1998 ж.
- ↑ Аллен, Б., Pelican (Лондон: Reaktion Books, 2019 ж), 152–153 беттер.
- ↑ Каррози, И., «La storia di Nueva Germania», Il Post, 13 қазан, 2011 ж.
- ↑ Чандарлапати, Р., «Woodard and Renewed Intellectual Possibilities», Seeing the Beat Generation (Джефферсон, NC, АҚШ: McFarland & Company, 2019 ж), 142–146 беттер.
- ↑ Эпштейн, Дж., «Rebuilding a Home in the Jungle» Мұрағатталған 9 қазанның 2016 жылы., Сан-Франциско Хроникасы, 13 наурыз, 2005 ж.
- ↑ Шрётер, Дж., «Interpretive Problems with Author, Self-Fashioning and Narrator», in Birke, Köppe, eds., Author and Narrator, Бирке, Kёппе, редактор, Автор және Эфирдеуші (Берлин: De Gruyter, 2015 ж), 113-138 беттер.
- ↑ Вудард, Д., «In Media Res», 032c, 2011 ж. жаз, 180–189 беттер.
- ↑ Линк, M., «Wie der Gin zum Tonic», Frankfurter Allgemeine Zeitung, 9 қараша, 2011 ж.
- ↑ Крахт, К., & Вудард, Five Years (Ганновер: Wehrhahn Verlag, 2011 ж).
- ↑ Диез, Г., «Die Methode Kracht», Der Spiegel, 13 ақпан, 2012 ж.
- ↑ Маккан, А. Л., «Allegory and the German (Half) Century», Сидней Ревью оф Букс, 28 тамыз, 2015 ж.
- ↑ Аллен, М., «Décor by Timothy Leary», Нью-Йорк Таймс, 20 қаңтар, 2005 ж (22 сәуірінде, 2015 ж түпнұсқадан мұрағатталған).
- ↑ Стрит, Дж. А., «Brion Gysin's Dreamachine—still legal, but not for long», bookofjoe, января 28, 2005 ж.
- ↑ Вудард, бағдарламаның ескертулері, Program, Берлин, Қараша 2006 ж.
- ↑ 1990 жылы Вудард фантастикалық Feraliminal Lycanthropizer психоактивті машинаны ойлап тапты, оның әсерлері Dreamachine әсеріне қарама-қарсы.
- ↑ Найт, К., «The Art of Randomness», Лос-Анджелес Таймс, 1 тамыз, 1996 ж.
- ↑ Боллес, Д., «Dream Weaver», LA Weekly, 26 шілде—1 тамыз 1996 ж.
- ↑ Прагадағы АҚШ Елшілігі, «Literární večer s diskusí», Қазан 2014 ж.
- ↑ Вудард, «Burroughs und der Steinbock», Schweizer Monat, Наурыз 2014 ж, 23-ші бет.
- ↑ Спенсер Өнер Мұражайы, Dreamachine, Канзас Университеті.
Сыртқы сілтемелер өңдеу
- Ортаққорда бұған қатысты медиа файлдар бар: Дэвид Вудард
Уикидәйекте (en) бұған қатысты дәйексөз жиынтығы бар: Дэвид Вудард- Конгресс кітапханасы
Ресми веб-сайт
