Окуляр (лат. ocularіs – көз) – оптикалық жүйенің (көру түтігінің, микроскоптың, телескоптың, дүрбінің, т.б.) обьектив беретін оптикалық шын кескінін үлкейтіп көрсетуге арналған бөлігі.[1] Окуляр өзінен өтетін сәулелер шоғын жинақтайды. Алғашқы окулярды көру түтігінің бір бөлігі ретінде Г.Галилей (1609) жасаған. 17 ғасырдың орта кезінде Х.Гюйгенс, ал 18 ғасырдың соңында Дж.Рамсден окулярды жетілдіре түсті. 19 ғасырдың соңында әскери мақсаттағы окулярдың күрделі линзалы түрлері жасалды. Бұлардың көру бұрышы 100°C-қа дейін арттырылды. Окулярдың басты оптикалық қасиеттеріне фокус аралығы, көру өрісінің бұрышы, “шығу қарашығына” дейінгі қашықтық жатады. ‘’Анохроматтық микроскоптарда компенсациялы, автоколлимациялы’’ деп аталатын ерекше окулярлар пайдаланылады.

A.
Окуляр түрлері.

Ішкі сілтемелер өңдеу

Сыртқы сілтемелер өңдеу

Дереккөздер өңдеу

  1. Қазақ энциклопедиясы 7- том