Остеобласты (гр. osteo + гр. blastos )сүйек түзетін жасушалар. Тіс-жақ патологиясы кезінде остеобластар бүлінген ұлпаның қалпына келуіне тікелей қатысады.[1] Олар сүйектің минералданбаған жасушааралық затын (матриксін) (остеоидты) синтездеп, бөліп шығарады, оның ізбестелуіне қатысады, кальций мен фосфордың сүйек тініне және одан тыс ағынын реттейді. Остеобластардың белсенді және белсенді емес түрлері бар.

Белсенді остеобласттар – басқа жасушалық элементтермен – ізашар жасушалармен, көрші остеобласттармен және остеоциттермен жұқа өсінділері арқылы байланысқан куб немесе призма тәрізді жасушалар. Сүйек матрицасының бетімен жанасатын үлкен ядрошықтары бар дөңгелектелген ядро ​​полюстан алшақтаған. Цитоплазмаға айқын базофилия тән; ультрақұрылымдық деңгейде оның айқын полярлығы бар. Оның құрамында күшті дамыған синтетикалық аппарат (соның ішінде бірнеше түйіршіктері ЭПТ цистерналары, жиі созылған, үлкен Гольджи кешені), көптеген митохондриялар және везикулалар бар. Оның бетінде көптеген микробүрлері бар. Бұл жасушалар әдетте сүйек бетінің 2-8% құрайды.[2]

Дереккөздер өңдеу

  1. Стоматология терминдерінің орысша-қазақша түсіндірме сөздігі. – Алматы, Қазақстан, 1991. ISBN 5-615-00789-3
  2. Быков В. Л. Цитология и общая гистология. — СПб.: СОТИС, 2002, стр. 360