Склероз (көне грекше: sklerosіs — қатаю ) — адам, жануарлар органдары мен тіндерінің дәнекер тінге айналып қатаюы.

Склероз

Органдар склерозға шалдыққанда оның паренхимасындағы орган тіршілігіне өте қажетті элементтер өледі де, олардың орнын қатайған, құрамында амилоид, гиалин заттары мол дәнекер тін басады. Органдарда пайда болған дәнекер тіндер бара-бара бүріседі, органдардың қалыпты пішінін өзгертеді. Мысалы, нефросклероз — дәнекер тіндердің ұлғайып өсуінен бүйректің қатайып бүрісуі. Мұндай жағдай бүйректің ұсақ артерияларының атеросклерозға шалдығуынан және гипертон. аурулардың асқынуынан болады. Бүйрек қабынуынан нефросклероз болатын кезінде бүйректе процестер байқалып, тіндер тығыздалып, бүріседі. Науқас адам тез шаршайды, салмағы кемиді, терісі бозарады. Несепке белок, кейде қан араласады, несептің меншікті салмағы кемиді, қан қысымы көтеріледі, басы ауырады, беті, буыны, кейде бүкіл денесі ісінеді. Созылмалы қабынудың салдарынан бауыр сырты қатаяды да, көлемі кішірейеді (қ. Цирроз). Жүрек етінің склерозға ұшырауынан кардиосклероз, ал қан тамырлары склерозға шалдыққанда атеросклероз аурулары пайда болады.[1][2]

Дереккөздер өңдеу

  1. Патологиялық анотомия терминдерінің орысша – латынша – қазақша түсініктеме сөздігі.- Ақтөбе. ISBN 9965-437-40-8
  2. Қазақ Энциклопедиясы, 7 том